MATES [YUTAE]

Touch

Yuta evin önünde boğazını temizleyene kadar ikili yol boyunca sessiz kaldı.

"Ah... aç mısın?"

Taeyong omuz silkmeden önce bir süre baktı. "Sayılır. Bu akşam sen mi pişirmek istiyordun?"

"E-evet." Yuta azimle onayladı. "Ya da sen bana pişirirsin ve ben... ben de sana pişiririm."

Taeyong irkildi. Bir gece için çok fazla yemek yeme eylemi vardı. Yine de gönüllü olarak içeri girdi ve ikisi de üzerlerine giydikleri dış kıyafetleri çıkardılar. Sevimli kaftan tekrar görüş açısına girdiğinde Taeyong konuştu.

"Biliyorsun, şaşırdım."

"Şaşırdın mı? Neden?" Yuta giysisini çözerken sordu, parmakları şaşırtıcı bir biçimde, karışık düğümlerde oldukça marifetliydi. Taeyong omuz silkti.

"Ben... bu kadar omegamsı bir şeyin olduğunu düşünmemiştim."

Yuta ona yarı eğlenen yarı kızgın bir bakış attı. "Ben bir omegayım, biliyorsun."

"Biliyorum!" Taeyong kendini biraz fazla çabuk savundu. "Sadece... kızgınlığın dışında normlara pek uymuyoruz."

"Evet, fark ettim." Yuta kuru bir şekilde konuştu. "Yani, yerleri o kadar iyi siliyorsun ki evdeki omega arkadaşlarım yanında bekar ve tembel alfalar gibi kalıyor."

Bir sebepten dolayı, bu cümle Taeyong'un sinirini bozmuştu. Yuta gerginlikteki değişimi hissetmedi ama kısa bir süre kararsız ve rahatsız bir şekilde oyalandıktan sonra mutfağa yöneldi.

"Sen ıslak kıyafetlerinden kurtulurken ben de bir şeyler yapacağım." Seslendi. "İstediğin... istediğin herhangi bir şey var mı?"

"..."

Yuta sabırla cevabı bekledi ama karşılık alamayınca iç çekip tekrardan oturma odasına yöneldi.

"Hadi ama, aşçılığımın iyi olmadığını biliyorum ama en azından-"

Gözleri oturma odasında kendi kendini kucaklamış ve gözbebekleri korkuyla büyümüş olan Taeyong'u yakalandığında sözlerini yarıda bırakmıştı.

"T-Taeyong...?!"

Yerleri çok iyi siliyorsun...

Belki de sürümüzün ilk omegasıdır! Haha!

Barış anlaşmalarının arkasına saklanan ve yalan sözlerle insanları kandırıp aslında omega olmak isteyen ana kuzusu bir alfasın!

Kimse seni burada istemiyor ve gidip nasıl iyi bir omega ev hanımı olunur öğrenmen gerekli.

"H-hayır..." İnledi, gözleri yavaşça altın renginde parıldamaya başlıyordu. "Hayır, ben bir alfayım...Ben... ben zayıf bir omega değilim!"

"Taeyong, sorunun ne?!" Yuta konuştu, korkudan çok endişe hissediyordu. "Neler oluyor? Neden sen-?"

"B-Ben bir alfayım!" Acı çekiyormuşçasına bağırdı, titrek sesi güçlü imajına uymuyordu. "Ben... ben garip değilim! Sa-sakın...!"

Fark ediyorlar.

Herkes sırrını biliyor.

Herkes senin gerçek bir alfa olmadığını; tek yapmak istediğin pişirmek, temizlemek olduğunu ve zayıf bir omega gibi bakılmak istediğini biliyorlar.

"B-ben bir O-omega değilim!"

Birden bire Yuta'nın kolları onu sarmıştı, onu sakinleştiriyor, güvende tutuyor ve sıcak hissettiriyordu.