Klüpten hızlıca çıkarak, dağınık adımlarlar arabasına ilerledi. Hızlıca arabasına bindi ve ağlamasını kesmeye çalıştı. Krize girmiş gibi nefeslerini düzenleyemiyordu. Direksiyona hızlıca vurdu ve hıçkırmaya başladı.
"Çok özledim Taehyung, çok özledim." Uzun zaman sonra bu kadar şiddetli ağlıyordu. Direksiyona tekrar vurdu ve hıçkırıklarının arasından bağırdı.
"Sensizlik cehennem gibi acıtıyor, canım çok yanıyor sevgilim." Uzun süre ağladı eski anılarını düşünerek uzun süre ağladı. O kadar uzun süre ağladı ki havanın aydınlandığını bile farketmedi. Zaten daha sonunda da uyuya kaldı.
03.08.2013
"Hadi Jennie, kalk artık. Üniversitenin ilk günü bugün."
"Taehyung, ben çoktan kalktım da aslında... Gitmek istemiyorum ben."
"Neden sevgilim?"
"Dün geceyi çok sevdim ben." Taehyung uzunca gülüp Jennie'i alnından öptü.
"Üniversite daha önemli, telafisi yok böyle şeylerin, güzelim."
"Üniversitemiz bitince evleneceğiz ya, bir tek onun için gidiyorum. Yoksa hiç içimden gelmiyor yani... Evleneceğiz değil mi Taehyung?"
"Tabii ki evleneceğiz, hatta 5 tane de çocuk yapacağız 2 kız 3 erkek."
"Omo, 5 tane çok Taehyung 2 tane yeter." Sevdiği adamın göğsüne daha çok gömdü başını. Taehyung Jennie'nin saçlarıyla oynarken Jennie çoktan mayışmaya başlamıştı bile.
"O zaman 1 erkek 1 kız." Jennie onaylayıcı birkaç şey mırıldandı. Taehyung kendini Jennie'den uzaklaştırıp konuştu.
"Uyuyor musun sen?" Jennie çoktan cevap veremeyecek kadar dalmıştı bile.
-------------------
Genç kız sıçrayarak direksiyondan başını kaldırdı. İçmemesine rağmen çatlayacak kadar ağrayan başıyla arabasını çalıştırdı ve eve sürmeye başladı.
Eskiden Taehyung'la kaldıkları evde yaşıyordu. Ona göre orada bir sürü anıları vardı. Koridorlarda ikisinin beraber resimleri doluydu. Sevdiği tek insanı kaybetmek ona çok ağır gelmişti. 2 sene psikoloji tedavisi görmüştü, üniversiteye de devam etmemişti. Hayatı tamamen altüst olmuştu. Eskidende diğer insanlara karşı soğuktu, onun buzdan duvarlarını yıkan bir tek Taehyung olmuştu. Ona öyle aşıktı ki ailesinden bile onun için vazgeçmişti.
Evin önüne arabayı park edip anahtarla kapıyı açtı ve koridordaki resimlere bakarak yavaşça odasına girdi. Taehyung'ın dolabını bile bozmamıştı ama onu unutmak istiyordu. Başka birini sevebilmek istiyordu ama bunun imkansız olduğunun da farkındaydı. Bir daha kime Taehyung kadar güvenebilirdi ki?
Son kavgalarını hatırladı. Ne kadar da gereksizdi? Birbirlerini boş yere kırmışlardı.
Taehyung böyle olmasını istemezdi. Bunu 4 senedir düşünüyordu ama Taehyung onun bu kadar üzülmesini istemezdi. Yeni bir başlangıç yapması gerekiyordu ama bu onun için imkansızdı.
Onunla geçirdiği anıları nasıl unutabilirdi ki? Kendini yatağına attı ve sola doğru döndü.
Telefonundan gelen bildirim sesine her ne kadar aldırış etmek istemesede telefonunu alıp mesaja baktı. Tanımadığı bir numaradan atılmış bir mesajdı. Mesaja tıkladı ve yazılanı okudu
'Herşey eskisi gibi olacak, sevgilim."
-------------------
Yeniden merhabaaaaa! Yazım yanlışlarım için özür dilerim. Lütfen desteklerinizi esirgemeyin beğendiysenide oy ve yorumu unutmayın. Bir dahaki bölümde görüşürüz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Black | Taennie
Fanfiction"Sensizlik cehennem gibi acıtıyor sevgilim." _________ "Taehyung yaşıyor." _________ "Sadece tek bir gün daha onunla beraber olmak istiyorum, onu o kadar çok özledim ki." _________ Kalbine dokunmaya çalıştığı ona tekrar baktı, o kadar güzeldi ki... ...
