Senin Adına (ARA VERİLDİ)

4.BÖLÜM "S.A"

"Ben seni istedim, sen yok dedin. Ben de artık.. Başkalarına..."

Anlık gelen bir sinirle 1 video hariç her şeyini silmiştim. Pişman mıydım? Belki biraz.

.............................MELİSA KARCI

"Sultanım!" bağırarak evin içinde dolaşıyordum neredeyse her odaya girmiştim fakat hâlâ yoktu. Birden aklıma izlediğim filmler gelince telaşlandım, "Lan!" diye bağırarak mutfağa girdiğimde masanın üstünde kocaman bir kâğıt vardı. Bir an durdum.

Annemi mi kaçırdınız ulan!

Gerizekâlı anneni kaçırsalar notu mutfağa mı bırakırlar?

İç sesime hak verirken kâğıda doğru yürüdüm ve okumaya başladım.

Alışverişe gittiğini söylüyordu. Demek oluyor ki..

Akşama kadar ev bana aitti! Koltukta yayıldım ve film izlemeye başladım.

***

"Ben geldiim." diyen anneme kısa bakış attım, annem ise üzerimdekileri görünce elinde ki poşetleri yavaşça yere bıraktı ve bana bakmaya devam etti.

"Kız bu ne!" diye cırladığında suratımı buruşturdum,

"Elbise ya hani, tek parça oluyor giy-çıkar yapıyorsun." annemle alay ederken, "sus sus" deyip beni susturdu. Yanıma yaklaştı ve elbisenin yakasını düzeltti. İki elini omzuma koydu ve desteklercesine sıktı.

"Benim Dicle'm büyümüşte genç olmuşta şık şık giyinmeye başlamış." dedi.

Utanarak ona baktım, "şimdi çıkartabilirsin." dediğinde. Şaşkınlıkla ona baktım ciddi miydi yoksa değil miydi diye. Şakaya dair bir tebessüm?

Yoktu.

"Arkadaşımın doğum günü partisi var akşam 1'de dönerim sultanım." kafasını olumsuz anlamda salladı.

"12" bıkkınca nefes verdim,

"Sultanım ben külkedisi miyim ya?" annem iki elini beline koyup tek kaşını kaldırdı. "Anlayamadım?"

"12'de evdeyim annecim." yanağını öpüp direkt kendimi dışarı attım, eğer anneme 1 diye diretirsem hiç gidemezdim. Bu da hiç olmasını istemediğim bir şeydi. Yürürken çok dikkat çeken bir motorsiklet gördüm. İmrenerek motorsiklete baktım, haftaya bende alacaktım.

Ezelin evine sonunda vardığımda kapının zili çaldım, 1 dakika olmadan kapıyı açtı. Evde çalan slow şarkıyla gülümsedim, çok hoşuma gitmişti. Eve baktığımda bir sürü insan vardı, bu kadar insan ben tanımıyordum. Kısa sürede hangi ara bu kadar insan tanıdı?

Ezelle beraber dans ediyormuş gibi sallanırken omzumda nefes hissettiğimde direkt arkamı döndüm.

Aras'tı.

Gözlerini şaşı yapmış ve kafasını kafama yaklaştırmıştı, ilk gördüğümde korksamda komiğime gittiğinden gülmüştüm.

Nedensizce gözlerim Uluhan'ı aramaya başladı. Umarım yoktur.

Baktığımda hiçbir yerde yoktu. Rahatla nefes verdim, gelip bana sataşamazdı artık.

Ezel ile sohbet ederken kapı çalmıştı, Ezel bıkkınca nefes verdi ve bana baktı.

"Dicle, kapıyı sen açar mısın? Bıktım artık kapıcı gibi hissediyorum kendimi." kıkırdadım.

"Tabii ki açarım." deyip kapıya doğru yürüdüm kapıya beş adım kala zil sesinin ardıardası kesilmiyordu.