4|Seksen Beş Saat

351 17 2
                                    

Koskoca seksen beş saat sevgilim, evime döner dönmez kendimi karanlık odama hapsettim. Annemin zoruyla, ah bir de tekrar o hastane odasına dönmemek için, arada sırada birkaç bir şey atıştırıyorum. Onun dışında bir de nefes alıp veriyorum işte hayat belirtisi olarak.

Sensiz bir hayat nasıl olursa tabii.

Biliyor musun bugün birkaç saat uyumuşum günler sonra. Rüyamda sen vardın eskisi gibi gülüyordun bana, eskisi gibi sarıyordun beni kollarınla. Senin sıcaklığınla ısınıyordum güneşe ihtiyaç duymadan. Güneşin vurduğu kahverengi gözlerin kızıla dönerken öpüyordun beni dudaklarımdan. Şifa buluyordum o güzel dudaklarından bir kez daha.

Uyandığımda hissettim dudaklarını gerçekten sanki buradaymışsın gibi, beni öperek uyandırıyormuşsun gibi... Ne zamanki göz kapaklarım aralandı kendi soluğumdan başka bir soluk duymadım odada, o zaman yıkıldım bir kez daha. Hıçkırıklarım misket misali dizilirken boğazıma göz yaşları tırmandı kirpiklerime hızlıca.


Ama tuttum bu sefer ağlamadım gerçekten. Belki bir iki damla ama en fazla o kadar, daha fazlası yok. Olmayacak da bundan sonra.

Kendi karanlığımda senin hatıralarınla güleceğim bir ömür boyu belki ama ağlamayacağım artık...

Kadın Sevdi Adam Gitti |Tamamlandı|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin