"ඔය එන්නෙ අවුරෝරා සංවිධානයේ නායකයා.එයා තමයි අපිව හිර කරගෙන අපේ බලය ගන්න හදන්නෙ."පියුමි මනසින් කිව්වා.
"එයා ඇදගෙන ඉන්න ඒ අමුතු ඇදුම මොකක්ද "මම පියුමිගෙන් ඇහුවා."
"ඒ තමයි කාලයාත්‍රිකයාකයන්ගෙ ඇදුම ඒ ඇදුම තුල ඕනම ආයුදයකින් ආරක්ෂා වීමේ හැකියාව තවත් දේවල් ගොඩක් තියෙනව."
"ඒ කියන්නෙ එයා කාලයාත්‍රිකයෙක්ද?"
"එයා ඉස්සර කාලයාත්‍රිකයෙක් ඒත් දැන් එයාව කාලයාත්‍රිකයෙක් විදියට සලකන්නේ නෑ."
"එහෙනම් කොහොමද මෙයා කාලයාත්‍රික ඇදුමක් ඇදගෙන ඉන්නෙ."
"මීට දින කිහිපයකට කලින් කාලයාත්‍රිකයන් සහමුලින්ම විනාශ කරන්න අවුරෝරා සංවිධානය හැකි වුනා.සමහර විට කාලයාත්‍රිකයෙක්ගෙ ඇදුමක් එයා අරගන්න ඇති."
අපිට මේ ඔක්කොම දේවල් මනසින් කතා කරන්කොට සාමාන්‍යයෙන් කතා කරනකොට යන කාලයට අඩු කාලයක් තමයි වැය වුනේ.මම මොකක් හරි දෙයක් හිතපු ගමන් මට ඒකට උත්තරේ ලැබිලා ඉවරය
"කොහොමද…ඔයාලා හොදින් නේද මගේ කූඩුව සැප පහසුයි නේද?"අවුරෝරා ඇහුවා.
"අපි මේ කොහෙද ඉන්නෙ.ඔයාල කවුද අපි මොකටද මෙතනට ගෙනාවෙ."පියුමි එයා කිසිදෙයක් දන්නෙ නැති බව අගවන්න වගේ ඇහුවා.
"ඔයාලා හිතන් හිටියේ මම එච්චර මෝඩයි කියලද,ඔයාලා දැක්කේ මයික් එක විතරයි.ඒ උනාට මේ කාමරයේ වටේට හරි කරල තියෙන එක කැමරාවක්වත් ඔයාලට පේන්නේ නැහැ.මම හොඳටම දැක්කා ඔයාලා දෙන්නම මනසින් කතා කරනවා."
පියුමි මමයි හොඳටම බය වුණා.එතන හිටපු සෙබළුන් දෙන්නෙක් කූඩුවෙ දොර ඇරලා අපිව එලියට ගත්තා.ඒත් එක්ම මුලු කාමරය හෙලවෙන්න පටන් ගත්තා.සෙබළු දෙන්නා අපිව අතැරලා වැටෙන්නේ නැතුව ඉන්න උත්සාහ කරා.එක පාරටම කාමරේ එක බිත්තියක් කඩාගෙන අමුතු විදියෙ යානයක් කාමරය ඇතුලට ආව.ඒ යානයේ හිටියෙ.අශානුයි කලුපාට ඇදුම ඇදගෙන හිටපු කෙනයි.ඒ යානයේ ඉස්සරහින් එක පාරටම අමුතු එලියක් විහිදුනා.ඒ එලිය අපිව යානය පැත්තට ඇදලා ගත්තා.අපි ඒ යානය ඇතුලට ඇදිලාගියේ කිසිම දොරටුවකින් නෙවෙයි.අර එලිය හරහමයි.මම කාමරේ දිහා බලනකොටම අවුරෝරා සංවිධානයේ නායකයා අමුතු ආයුධයක් අරගෙන ඉන්නවා.ඒ ආයුධය හරිම පොඩියි ඒක නිසා මම හිතුවා ඒක යානයටවත් අපිටවත් හානියක් කරන්න බැරි ආයුදයක් කියලා.ඒත් මම හිතපු දේ වෙනස් වෙන්න වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ.ඒ ආයුධයෙන් පිටවෙච්ච අමුතු එලියක් අපේ යානය පැත්තට ආව මම හිතුවෙ ඒ එලියෙන් යානයට හානියක් කරන්න බැරිවෙයි.කියලා ඒත් ඒ එලිය යානයේ වැදුන තැනින් පටන් ගත්ත ගිනි ජාලාවකින් අපිව වැහිලා යනවා.විතරයි මට මතක.
ඊට පස්සෙ මට යන්තම් කටහඩක් ඇහුනා.
"නිසල්…නිසල්…නැගිටින්න නිසල්"ඒ අශාන් කියලා මම කටහඩින් අදුරගත්තා.
"මම නැගිටලා වටපිට බැලුවා.අපි හිටියෙ මායා පාසලේ පිට්ටනියේ.අශාන්ගෙ අතේ වොලිබෝලයකුත් තිබුනා ඉස්සෙල්ලා වගේම.
"අශාන් මොකද මේ අපිට උනේ කොහෙද පියුමි ඒ වගේම කෝ අර කලුපාට ඇදුම ඇදගත්ත මනුස්සයා.
අවුරෝරා සංවිධානයේ මව් යානයේදී අපිට මොකද උනේ."
"නිසල් උඹ හොදින්ද කවුද පියුමි කියන්නෙ,අවුරෝරා සංවිධානය කියන්නෙ මොකක්ද?
මට නම් මතක අර කලුපාට ඇදුමක් ඇදගෙන හිටපු එක්කෙනාට මම පොල්ලකුත් අරගෙන ගහන්න ගියපු එකයි ඊට පස්සෙ මම මේ පිට්ටනිය මැදින් සිහිය ආපුහැටියි විතරයි.
ආ…ඒ වගේම මම නැගිටිනකොට හරිම අමුතු දෙයක් උනානෙ"එහෙම කියලා එයා පිට්ටනියේ ලමයි සෙල්ලම් කරපු හැටියි.ලමයි cricket ගහපු හැටියි විස්තර කරා.ඒත් මට හොදටම මතකයි.මේ දේවල් මම කලින් දැක්කා කියලා ඒ කියන්නෙ මම කාලයේ ආපස්සට ඇවිල්ලද.එහෙම හිත හිත ඉන්න්කොට
"හරි… හරි සෙල්ලම ඇති දැන් අපි යමු" කියාගෙන කලු ඇදුම ඇදගෙන හිටපු මනුස්සයා අපි දෙන්නා අතරින් ගියා.මම එයාගෙ පස්සෙන් ගියේ මට වෙච්ච දේවල් ටික එයාට කියන්න හිතාගෙන ඒත් ඊට කලින් පියුමි දුවලා ඇවිත් මාව බදාගත්තා.ඔයා හොදින් නේද නිසල් කියලා ඇහුවා.මමත් මම හොදින් කියලා කිව්වා.අශාන් මගේ දිහා පුදුම වෙලා බලාගෙන හිටියා.
ඒ වගේම අර කලු ඇදුම ඇදගෙන හිටිය කෙනා අපි දෙන්නා ලගට ඇවිත්.
"ඔයාල දෙන්නා කොහොමද අදුරන්නෙ."කියලා ඇහුවා.
ඊට පස්සෙ අපිව අවුරෝරා සංවිධානයෙන් අලගත්ත විදියයි.එයාල අපිව බේරගන්න ආපු විදියයි අපි එයාට කිව්වා.ඒ කතාව කියලා ඉවර වෙනවත් එක්කම පිපුරුම් හඩක් ඇහුනා.එතකොටත් අපි පරක්කු වැඩි අවුරෝරා සංවිධානයේ යානා අහසෙ හැම තැනම පියාසර කරමින් තිබුනා.එයින් එක යානයක් අපේ පැත්තට වේගෙන් ආවා.
