Grey Feeling// Minsung, Banginho

2

2

Wiedział, że przegrał. Wiedział o tym już, gdy wszedł do mieszkania, gdy usłyszał te dziwne dźwięki. Jego, już była, miłość nie miała od jakiegoś czasu ochoty na pieszczoty czy po prostu przestała z nim rozmawiać. Jednak myśl o tym nie dochodziła do niego przez dni, tygodnie.

Jego ostatni miesiąc wyglądał następująco: wstawał do pracy, pracował jak zwykle, wracał do domu czasem wstępując do sklepu i płakał. Rozpaczał nad swoim marnym żywotem.

Teraz stał pod prysznicem. Głowę miał pochyloną i nie wiedział, czy po jego twarzy spływała woda, czy łzy. Był otępiały; jego jedynym pragnieniem było zakończenie cierpienia. Nie mógł już wytrzymać bólu i poczucia winy. Wiedział, że to nieprawda, ale miał wrażenie, że to jego wina; że to on popełnił błąd.

Po paru godzinach, gdy na dworze już zmierzchało Minho stwierdził, że musi się przejść. Ubrał się, więc w granatowe Adidasy, czarne spodnie i bluzę, i na to wszystko zarzucił jeansową kurtkę. Wyszedł z domu i ruszył przed siebie. Nie zważał na przechodniów, na jakąś imprezę kameralną niedaleko centrum. Po prostu szedł, aż nie wiedząc kiedy znalazł się na opuszczonym moście.

Stał tam wgapiony w rwącą rzekę. Przeszedł przez zardzewiałą barierkę.

Patrzył cały czas w wodę. Widział odbijające się światła budynków, odbicia innych szczęśliwszych istnień. Słyszał wybuchy. W rzece widział lekko rozmazane kolory fajerwerków. Błękit zmieniał się w róż, a zieleń w złoto tworząc piękne gradienty.

Teraz patrzył w niebo. Na tle czerni i świetlistych punktów rozpościerała się parada kolorów. ,,Piękne", pomyślał blondyn.

Po jego policzkach już od dłuższego czasu leciały łzy. W środku czuł pustkę. Jakby był pustą rzeźbą bez wypełnienia. W końcu, od w sumie miesiąca, uśmiechnął się. Lekko, bez pokazywania zębów.

Już nie będzie czuł bólu.

Już nie będzie przygnębiony, czy zły.

W końcu będzie szczęśliwy.

I w końcu puścił barierkę, lecąc w dół po lepsze jutro.

******************************************************************

Jak tam początek roku szkolnego?

U mnie zapowiada się nieźle

Edit: Dziękuję za 30 odczytań, w życiu aż tyle osób nie przeczytało moich wypocin i chyba płaczę.

Bardzo wam dziękuję i kocham was ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️