ADALET YILDIZI

YENİ BİR BAŞLANGIÇ

GİZLENEN BİR YARA İNSANI GÜÇSÜZ KILAR.

''Bugünlük bu kadar bilgi yeter. Pera, Çağıl'a odasına kadar eşlik eder misin?''

Etrafa attığım boş bakışlar eşliğinde odama doğru kibarca sürüklenmeye başladım. Diyecek hiçbir sözüm verecek hiçbir yanıtım yoktu.
Pera beni yatağımın üstüne bıraktıktan sonra yanıma oturdu.

''Kötü gözüküyorsun Çağıl.''

"Artık Çağıl diye birinin olduğunu sanmıyorum."

"Zor olduğunun farkındayım. Unutma ben bir suyum ve hislerini anlayabiliyorum. Ama onları tehlikeye atmaktansa akıllarından silinmen en doğrusuydu bunu sen de biliyorsun."

Ateş tenimde gözyaşlarım adeta buharlaşıyordu. Kızıl da bunu fark etmiş olacak ki uzun parmakları benim sıska omzumu kavradı.

"Pamir, annen ve Mira'nın zamanındaki toprak, o benim abimdi. O benim ailemden geriye kalan son dayanağımdı. Daha 5 yaşındaydım Arın onu benden kopardığında. Yıllarca onun kafasını koparacağım günün hayalini kurarak büyüdüm ben. Unutma intikam bir ateştir, insanın içindeki külleri her geçen gün daha kızıştırır. Ben de intikamın ateşine tutunarak kendimi buldum, gücümü keşfettim Çağıl. İçindeki intikama tutun. Senin genlerinde pes edip ağlamak yok. Kendini topla ve güçlü ol. Şimdi üstünü değiş ve kafani boşalt. Yarın sabah yine gelirim ben."

Usulca yataktan kalktı ve odanın loş ışığından yansıyıp etrafı aydınlatan ipek saçlarını savurtup beni yalnız bıraktı. Daha teşekkür bile edememişken hem de..

                              ...

''Her şeyimi kaybettim zaten seni de kaybedemem anlıyor musun?"

"Hayır, seni bırakmayacağım. Gitmene izin vermeyeceğim."

"Bak, ben gittikten sonra beni tanıyan herkesin aklından silineceğim. Beni hatırlamayacaksın bile. Ama ben seni... Ben seni asla unutmayacağım."

"Neye bulaştın bilmiyorum ve öğrenmek de istemiyorum Çağıl. Ben sadece seni korumak istiyorum. Gitme, kal benimle. Yemin ederim son nefesime kadar yanında olacağım."

                                ...

"Çağıl?"

"Ayaz!"

"Ediz demeni tercih ederim."

Hışımla doğrulduğum yatağımdan başıma sert bir darbe alınca gözlerimi açmak aklıma geldi.

"Yavaş be kızım! Beynimi dağıttın."

"Ben özür dilerim. Sadece.. Sadece bir kabus gördüm."

"Neyse siktir et beni. Sen iyi misin?"

"Iyiyim."

"Güzel, o zaman üstünü değiştir de kahvaltıya inelim. Kapıda seni bekliyorum 5 dakikaya hazır ol."

Neredeyse hiç göz teması kurmadan konuşma bitmiş, Ediz odayı terk etmişti. Ben de evden çıkmadan önce yanıma aldığım kotlardan birini geçirdim ayağıma. Üstüme de haki yeşili bir tişört giyip ucunu bağladım.
Bugün.. Yeni bir başlangıç..