ADALET YILDIZI

İÇİMDEKİ GÜÇ

Bu bölümü ZzeynepEerden'e itaf ediyorum. Kapak için de tekrardan teşekkür ediyorum ❤️.

"Gözlerini açabilirsin."

Gözümü açmamla beraber 17 yıllık hayatımı silip atmıştım. Peki ya neden hafiflemek yerine göğüs kafesime bir öküz oturmuştu? Neden turp gibi olmama rağmen etim çekiliyordu?

"Yeni evine hoşgeldin adalet yıldızı."

"Lütfen, bana sadece Çağıl de."

"Sence de biraz hızlı gitmiyor muyuz küçük hanım?"

"Ay çok komiksin bir ara hatırlat da güleyim."

Küçük bir öksürükle gözlerim, Sonat'a attığı nefret bakışlarını yok edip sesin sahibini aramaya başladı.

"Nerdesiniz lan siz?"

"Tamam oğlum, sakin ol kız daha yeni geldi. Tanıştırayım adalet yıldızı, bu atarlı oğlan Ediz."

Çocuğun aniden uzattığı yumruk karşısında refleks olarak kendimi geri çeksem de yumruk tokuşturmak istediğini anlayıp dönüt yapmam uzun sürmedi.

Çocukla göz göze gelebilmem için başımı bayağı bir yukarı kaldırmam gerekiyordu. Tanrım bu çocuğun boyu kaç böyle?

"Hadi ama, bu kız adalet yıldızı olamaz! Bir kere boyu 1.50, çok cılız ve sarışın değil."

Buraya geldiğime pişman olmaya başladım sanırım.

"Sipariş mi veriyorsun oğlum, kız bu işte."

"Neyse, o lanet kıçınızı kaldırın da Mira'nın yanına gidin. Sizi bekliyor."

"Önden buyur adalet yıldızı."

Sonat'ın kibar bir el hareketiyle gösterdiği çıkışa doğru ilerlemeye başlamıştım. Ta ki karşıma bir yol ayrımı çıkana kadar.

"Yakında burayı avcunun içi gibi öğreneceksin. Gerçi sen zaten burada kaybolmazsın."

"Neden, bana bir çip taktınız da benim mi haberim yok?"

Başını aşağı eğince önüne düşen 2 tutam altın saç, yanağında ortaya çıkan belli belirsiz gamze...

"Gözlerini kapat."

"Ned..."

Bir anda gözlerimde hissettiğim sıcak eller karşısında afallamıştım.

"N-napıyorsun?"

"İlerle."

"Yolu bilmiyorum, önümü görmüyorum ve sen ilerle diyorsun. Kafayı mı yedin acaba?"

"Hislerine güven adalet yıldızı, odaklan ve ayaklarının seni götürmesine izin ver."

"Ya takılıp düşersem."

"Düşmeyeceksin, ben arkandayım."

İçime dolan güven kırıntılarının verdiği cesaretle ellerimi öne doğru uzattım ve hangi yöne gideceğim hakkında zerre fikrim olmasa da ilerlemeye başladım.

Bir süre sonra parmaklarım, kapı olduğunu tahmin ettiğim sert bir yapıyla buluştu.

Sonat aniden ellerini gözümden çekti. Karanlığın ardından gözümün önünde uçuşan kelebeklerden kurtulup düzgün görmeye başlamam birkaç saniyemi almıştı.