melisin ağzından : yine bi yaz sabahıydı uyandığımda gördüğüm ilk şeyin zeynep olmasaydı yatağıyla savaş yapmış bi şekilde yattığını görür uyandırmak için her sabah üstüne atlardım o da ceza olarak beni gıdıklardı ama bugün olmucak çünkü zeynep yok bi dakika ya zeynep nerede aşağıya merdiivenlerden kayarak indim ve anneme anne zeynep diye bağırdım sesim cırtlak çıkmış olmalıki annem elindeki salata tabağnı düşürdü korktum tatlım biraz sessiz ol baban uyuyo zeynep koşuya çıktı dediğinde şaşkınlığımı gizleyemedim zeynep hiç koşuya çıkmazdı ki :) neyse telefonuma mesaj geldi açıp baktığımda sevgiden olduğunu gördüm sahile çağırdığı için annemden izin alıp yanaklarından öpüp sahile doğru yola çıktım sevgiyi gördüğümde boğucak gibi sarıldım çok özlemiştiim sevgiyle biraz sahilde takıldıktan sonra onların at çiftliğine gitmeye karar verdik sevgiinin kırmızı spor arabasıyla bağıra bağıra şarkı söyleyip yolculuk yapmak gerçekten keyif verici her ne kadar dışardan deli gibi gözüksede sevgiyle bunu yapmayı seviyoruz :) tam yoldayken telefonum çaldı arayan babamdı açtığımda babamın üzgün bi sesle eve gel dediğini duydum noldu diye soramadan vakit az çabuk dedi sevgi beni eve bıraktığında koltukta ağlayan bi zeynep ve üzgün anne babamı gördüm noldu diye sordum uzun bi sessizlik boyunca bana cevap verdiler babamın tayini istanbula çıkmış aman allahım ben burda mutluyum arkadaşlarımın hepsi burada istanbula gitmek istemiyorum diye bağırdım annem yanıma gelip sakinleştirmeye çalıştı babamın görev yapıcağı okul türkiyenin en iyi özel okullarındanmış geleceğimizi düşünüyomuş bla bla hep öyle olur zaten dedim odama çıktım zeynepte arkamdan geldi arkadaşlarımızla olan fotoğraf albümümü aldım elime bi fotoğraf dikkatimi çekti o gün ne kadarda güzeldi dimi dedim fotoğrafı zeynebe uzattım öyleydi en güzel anılarımız burdaydı ama orda daha güzel bi hayat bizi bekliyo hem düşünsene istanbul türkiyenin en güzel şehirlerin dedi sarıldı her ne olursa olsun zeynebin sarılması bana güven veriyodu
