Balkon

4.Bölüm

-Mete-

'Kıçımın kenarı mı? Hayatımda duyduğum en kırıcı hakaret.' diye düşündüm.Bu kızın hayatındaki tek garip şey nişanlısı değildi sanırım.Kendisi daha da garipti.

İçeri girdiğimde garip kızı düşünmeye basladim. Bir insanin disiyla içi bu kadar farkli olabilir miydi? Yinede biraz hatalı olduğumu kabul ediyorum. Sonuçta hakliydi özel hayatına saygi duymamıştım. Ve garip bir şekilde komşuyduk. Bir şekilde barış imzalanmalıydı.

Uzun düşünceler sonucu bir bok bulamayacağımı anladım. Bir kizin neyden hoşlandığını en iyi bir kiz bilirdi. Ve en güvendiğim insanı aradım.

"Alo abla nasılsın?"

"İyiyim de bir şey mi oldu? Bir şey mi isticen?"

"Aşk olsun ablacim ben seni sadece bir şey istemek için mi arıyorum?"

"Evet"

"Beni çok yanlış tanımışsın."

"Tamam Mete uzatma ne istiyorsan söyle."

"Aslında seni merak ettiğim için aramıştım ama bir sorum da var."

"Hı hı"

"Şey yeni taşındığım evimde komşumla bir tatsızlık yaşadım ve kendimi suçlu hissettim sence ne yapmalıyim?"

"Hımm bu komşu güzel bir kız olabilir mi acaba?"

"Güzel değil sadece bir kız ayrıca çok kaba."

"Sanki sen çok naziksin."

"Abla üvey kardeş olmadığımıza eminiz değilimi?"

"Onu akşam yemeğine davet et."

"Akşam yemeğimi? Bende telefon numarası yok ve akşam eve geç geliyor."

"O zaman sende kendi evinde hazırla ve eve geldiğinde davet et."

"Mecburen öyle yapıcam artık.Teşekkür ederim ablaların en zekisi."

"Bi şey kardeşlerin en hazırcısı ama bu sefer kaçış yok canım oraya geldiğimde beni yemeğe çıkaracaksın."

"Hı hı tamam tamam"Telefonu yüzüne kapattım.Kesin bana şu an küfrediyordu.

Uzun yıllar yalnız yaşadığım için yemek yapmayı biliyordum ve dogrusu güzel yapıyorum.Yani arkadaşlar hep öyle der.Mutfağa girdim dün alışveriş yaptığım için her şey vardı.Akşam yemeğine ne hazırlasam diye düşündüm.Kızın içinde bir yerlerde pilav üstü kuru vardı ama onunla ilk yemeğimizde kuru fasülye yemek garip kaçabilirdi.(İlk yemek mi sanki devamı gelecek...)Bu yüzden kızarmış tavuk,fırında patates ve spagetti yapmaya karar verdim.

Yemekleri hazırladıktan sonra saate baktım,sekizdi.Kaçta geleceğini bilmediğim için sofrayı balkona hazırladım.Tam her şey hazır olduğunda evde olup olmadığına bakıcaktım ki balkona çıktı. İşten yeni geldiği belliydi. Yorgundu ve hala üstünde montu vardı.Bana döndü beni korkutacak şekilde bakıyordu.Hala kızgın olmalıydı.Sıçtık lan nasıl çağırıcaz kızı şimdi,çağırsam beni aşağı atar bu.Derin bir nefes ve bir fatiha dan sonra cesaretimi topladım.

"Şey...e ben..."

"Eben mi?"

"Şey değil öyle demek istemedim.Bu sabah ve dün olanlardan üzgünüm."

"Yani ne yapabilirim? Aferin mi diyim?"

Allah'ım sen sabır ver yarabbim.Karşımdaki kız dünyanın en odun kızı olmak zorunda mıydı?

"Bi şey demene gerek yok.Sadece özür için yemek hazırladım.Bana katılırsan sevinirim."

"Hadi ya,niye baştan söylemedin bedava yemek varsa ben her yere katılabilirim."

Birden kız balkon demirlerine tırmanmaya başladı.

"Ne ne ne yapıyosun düşeceksin şimdi!"Hep manyaklarla karşılaşmak zorunda mıydım.Hızlıca elinden tuttum ve benim balkonuma gelmesine yardım ettim.

"Eee yemekte ne var?"

"Kapıdan gelebilirdin."

"İlk defa böyle bir yemek ismi duyuyorum...şey bi saniye sen şeyi diyosun.Neden kolay yolu varken zorunu seçeyim."

Hiç bir şey yapmadım,hala şoktaydım.Oturması için elimle işaret ettim.

"Meraklanma canım,kötülere bir şey olmaz."Bak bunu doğru söyledin.

"Neden meraklanıyim ki sadece birden ordan gelecegini düşünemedim.

"Hı hı öyledir...eee yemekte ne var kuru fasülye,pilav?" Ben demiştim bu kız içinde kuru fasülyeyle aşk yaşıyo diye.

İçeri gittim ve tavuk,patates ve spagettiyle dolu tabağı getirdim.Önüne koydum.

"Neyse bu da olur."

"İçecek bir şey ister misin?"

"Farketmez ne varsa koy işte."

Bir bardağa gazoz koydum ve ona verdim.Bir kez daha beni şasırtıyordu.İlk kez küçük bir ağza bu kadar şey sığdırılabilineceğini görüyordum.

"Bu arada yemek için teşşekkür ederim."

"Önemli değil,özrümü kabul ettiysen ne mutlu bana."

Kafasını salladı,yemek işe yaramıştı ay lav yu abla.

"Eee hala tanışmadık ben Sara."Elini uzatmıştı.

"Bende Mete,karşılaşmamız pek de güzel olmasada umarım bundan sonra daha iyi anlaşırız."

Kafasını salladı kafasını bile kaldırmadı.Sanki yıllardır yemek yemiyo gibiydi.Yemeği yemiyo yemekle sanki sevişiyo gibiydi.Yemeği bitirene kadar konuşmadı sonrada 'iyi geceler' deyip geldiği yerden geri gitti.Sanki bir insanla değilde üstünde deney yapılan bir maymunla yemek yemiş gibiydim.Odun sofrayı kaldırmama yardım bile etmeden gitmişti.Gerçekten nasıl bu kadar sabırlı olabiliyorum merak ediyorum.