Içimden Gelen Duygular

18 Bölüm

Ne kadar yakın olsamda bir o kadar uzağım sana.
Neden bu kadar uzaksın ve ulaşmazsın.?
Ördüğün o kalın duvarları aşamıyorum.
Sana bir türlü ulaşamıyorum ben.
Aslında her gün gözlerinin içine bakıyorum. Göz teması kurabilmek için,
Tatlı bir tebessümüne denk gelmek için,
Yüzünü inceliyorum kaçamak bakışlarla. Ağzından çıkacak bir çift kelamı duymak için kulaklarım hep sende.
Ama sen hep susuyorsun varsın ama yoksun sanki,
Neden bu kadar uzaksın ben ulaşamıyorum sana.?
Kaşlarının çatıklığı yüzünün asıklığyla görüyorum seni sinirlisin sessizsin hep,
Aynı havayı soluyoruz aynı ortamı paylaşıyoruz ama bir birimizden habersiz yaşıyoruz.
Aslında biz mecburi aynı ortamı paylaşıyoruz. Her gün biraz daha birbirimize yabancılaşıyoruz.
Neden bu kadar uzaksın ben ulaşamıyorum sana.?
Bir bilsen sana içim de ne şiirler ne özlemler biriktirdim.
Ah bir görsen içimi yarim kalmış yarıda bırakılmış hayallerimi.
Bir hissetsen sensiz ne kadar eksik olduğumu. Adını her anışımda gözlerimin bugulandığını bir bilsen.
Bilmiyorsun ki seni ne kadar çok sevdiğimi sana hasret yaşadığımı.
Oysa ne çok isterdim herşeyimi seninle paylaşmayı.
Çekinmeden sorular sormayı, Uzun uzun konuşmayı, Korkmadan saatlerce sohbet etmeyi.
Ne kadar uzaksın ben ulaşamıyorum sana.
Sahi en son ne zaman ismimi söylemiştin?
En son ne zaman gülümsemiştin?
En son ne zaman muhabbet etmiştik?
Ya ben hafızamı yitirdim yada en son ne zaman Ne yaptık diyebileceğim hiç bir şey yapmadık. Biliyormusun ben her zaman bayram olsun istiyorum.
Çünkü ben sana en çok bayramda yakın olabiliyorum
Bir kaç saniye sürsede elini öpmek,
O eli alnıma götürmek, helaliğini istemek,
Ağzından çıkan helal olsun cümlesini duymak,
Her hangi bir arkadaşınla tokalaşır gibi olsada tokalaşmak bile yetiyor bana.
Aslında yetmiyor yetmez yetmeyecekte,
Ama yapacak bir şey yok.
Yetinmek zorunda kalıyorum.
Hiç alışmadım bu duruma kabullenmedim de,
Ama itiraz da edemiyorum işte.
Tahammülü zor bir sınav benim için seninleyken sensiz kalmak.
Bu yüzden kendimi kitaplara veriyorum.
Tıpkı senin televizyona odaklandığın ve iletişimi kestiğin gibi.
Bende kitaplarima odaklanıyor ve kopuyorum bulunduğum ortamdan yaşadığım dünyadan,
Hangi kitabı okuyorsam o kitabın için de kayboluyorum.
Biliyormusun ben seni her geçen gün bitmez tükenmez bir özlemle özlüyorum.
Neden bu kadar uzaksın ben ulaşamıyorum sana.?
Çok canım yanıyor sol yanım sancıyor ama ben herşeyi içime atıyorum.
Küçük kalbim de birikiyor herşey,
Bazen nefes alamıyorum boğuluyorum
içim de amansız fırtınalar kopuyor tufanlar yerle yeksan ediyor her şeyi.
Ne bir tutunacak dalım kalıyor ne bir el uzanıyor.
Yaram hep içim de derinlerde kanıyor.
Ne bir ilaç ne bir merhem tedavi etmiyor. İhtiyacım olan tek şey senin sevgin ilgin şevketin merhametin.
Ama ben hep mahrum kalıyorum senden sesinden nefesinden huzurundan.
Çünkü sen çok uzaksın bana ve ben hiç  ulaşamıyorum sana....!!