HASTALIK ♤ ÜÇ AŞK

HAKAN

HASTALIK

ÜÇ AŞK

HİKÂYENİN SON ÇİFTİ

ASYA YILDIZ – HAKAN AKSUN

"Kız kime diyorum. Akşam gelirken ekmek al."

Anneme dönüp baktığımda kapıdan bana bağırıyordu. Uzaktan tamam anne, diyerek koşar adım ilerlemeye devam ettim. Eğer biraz daha oyalanacak olursam işe çok geç kalacaktım. Ve bir kez daha geç kalacak olursam kesinlikle ama kesinlikle işten atılırdım. Belki Aksun ailesi çok iyilerdi ama ne de olsa onların çalışanıydım. Kimse işe geç kalınmalara göz yummazdı.

İşi kaybetme korkusuyla bu defa koşmaya başladım. Kenar mahallenin en büyük sorunu otobüslerin saat başı geçiyor olmalarıydı. Eğer bunu kaçırırsam kesinlikle işe geç kalacaktım. Yanımda taksiye verecek kadar param olmadığına göre tabana kuvvetti.

Sonunda durağa yaklaştığımda otobüs de durağa yanaşmaya başladı. Çantam düşmesin diye daha sıkı tutarken boşta kalan elimle hey demiştim. Biri beni gördüğünde şoföre bir şeyler söyledi. Sonunda otobüse nefes nefese yetişmiştim ama kalbim delicesine atıyordu. Sabahın bu saatinde millet üşürken ben koşmaktan ter içinde kalmıştım.

"Sağ ol," dediğimde önemli değil Asya, demişti. Ve o an ona baktığımda bizim mahallenin gençlerinden olduğunu anlayarak yüzme sahte bir gülümseme kondurdum. Zaman kaybetmemek adına ondan önce otobüse atlayarak kartımı okutup arka sıralara geçtim. O da peşimden gelirken bu durum rahatsız etmişti.

"Baban nasıl?"

Kendime boş yer bulup oturduğumda o da hemen yanıma oturmuştu. "İyi," diyerek onu geçiştirdiğimde hemen kulaklığımı kulaklarıma takarak müziği açtım ama o bunu engellemeye yetmemişti. İnsan müzik dinleyen biriyle neden muhabbet etmek ister bir türlü anlamıyordum.

"Baban uzun yol şoförüydü değil mi?" Biliyorsun ve bunu soruyorsun neden acaba? "Evet, öyle." Belki susar diye başımı dışarıya çevirirken gün daha yeni aymaya başlamıştı. Yeni bir gün yeni umutlar demekti ama onunla karşılaştığımda göre pekte umutlu bir gün olacak gibi değildi.

"Annenin öz annen olmadığını duydum. Ama sen yine de onu öz annen gibi sevip sayıyorsun. Bu yönünü takdir etmiyor değilim. Ben olsam başka bir kadına anne diyemezdim."

"İyi ki ben sen değilim. Şimdi izin verirsen müzik dinlemek istiyorum. Seni değil." Sanki ona söylememiş gibi utanmadan sırıtarak özel mevzular diyorsun demişti. Sesli şekilde solurken müziğin sesini sonuna kadar açarak biraz huzur dolamaya çalışsam da ara sıra sorular sormuş onu duymazlıktan gelmiştim.

Yol bittiğindeyse şükür diyerek ayağa kalkıp çekilir misin diye sordum. Bugün laf vermese onunla her gün aynı otobüsü paylaştığımı dahi fark edemeyecektim. Sonunda ondan kurtulduğumda hızla konağa doğru yürümeye başladım. Bir ara arkama baktığımda beni takip edecek diye korksam da kimse yoktu.

Güvenlik görevlisine merhaba diyerek doğruca bahçeye oradan da mutfak kapısına yönelmiştim. Mutfağa girdiğimde doğrudan ablaya geç kalmadım umarım, demiştim... "Asya güzelim bende seni bekliyordum. İyi ki geldin."

Çantamı kenara bırakırken Sibel abla fazla heyecanlıydı. "Hayırdır abla, kötü bir şey mi oldu?" Her zaman heyecanlı bir yapıya sahipti ama bugün fazla heyecanlıydı.