Reapers Trilogy (Tagalized)

III

-III-

Papunta na sana 'ko sa Literature class ng nilapitan na naman ako ni Blondie. 'Yung kanina pa aali-aligid sa'kin. Medyo may pagka-weird kung makatingin.

"I-ikaw na naman... Ano na nga ba'ng pangalan mo?" tanong ko kunyari, pero binilisan ko ang lakad ko.

"Lindsay Moseley," sagot niya habang iniikot sa daliri niya ang kulot niyang buhok.

"Uh... Nice to meet you, pero kailangan ko na talagang pumunta sa klase ko."

Hinablot niya ang braso ko. Bakas ang takot sa kulay asul niyang mga mata. "Sandali lang! Hindi mo ba naiintindihan? Hindi ka dapat umupo do'n--may sumpa! Dapat nakinig ka na lang kay Miss Cruz!"

"Ano'ng may sumpa--'yung upuan?" Hindi ko mapigilang matawa.

Nanginginig ang mga kamay ni Lindsay nang hinawakan niya 'ko sa balikat. "Si Hazel Hemlock. Alam mo ba kung ano'ng nangyari sa kaniya no'ng umupo siya do'n? Pag-uwi niya, nakatulog siya. Nakatulog tapos hindi na nagising! Pero nakita ko..."

"Ang ano?"

"Si Vincent Sinclair," bulong niya. Binitawan niya ako at pinagduop ang mga kamay niya. "Nakita ko siya. Palakad-lakad sa harap ng bahay nila Hazel. Kasama niya... 'yung mga taong nakaitim. Tapos... Tapos kinuha nila si Hazel. Kinabukasan, patay na siya."

Hindi ko alam kung ano'ng isasagot ko kay Lindsay. Para na siyang nasisiraan. Nanginginig siya na para bang pinaniniwalaan niya talaga 'yung pinagsasabi niya. Kung makatingin siya sa'kin, kulang na lang sabihin niya na ako na ang susunod.

Hindi pa man tapos ang second period, pakiramdam ko, aatakihin na naman ako ng hika. Buti na lang biglang sumulpot si Carter.

"Lindsay, tara na!" Tawag niya habang binabasa ang schedule niya.

"Pero--" angal ni Lindsay.

"Okay... May Lit class pa'ko eh, so, babay na." Umatras ako palayo kay Lindsay.

"Lit ba ka'mo?" sabi ni Carter bago pa man ako makatakas. "'Yon din ang next class namin. Sumabay ka na."

"Hindi," todo tanggi agad. "Ibig kong sabihin, thanks pero, okay lang ako."

"Okay," tumango si Carter. Tinuro niya 'yung opposite part ng hallway. "Pero hindi d'yan ang daan. Dito."

Pahiya ako do'n.

"Saglit lang," habol ko sa kanila. Lalakad lang naman kami papuntang classroom. Hindi naman ibig sabihin magiging BFF na kami. Eh di ako na selfish. Sa pulis kayo mag-reklamo. "Ikaw si Carter, 'di ba?"

Mukhang nagulat siya. Napangiti. "Alam mo'ng pangalan ko?"

"'Di ba ikaw 'yung nerd--I mean, 'yung laging nagtataas ng kamay sa class ni Mr. Simpson?"

"Ah..." Na-awkward yata siya kaya tumawa na lang. "Ako nga 'yung nerd na 'yun. Carter Applegate at your service. Hayaan mong personal kitang i-welcome sa Duct Tape High. Kung saan, ang utak ng mga estudyante at ang mga buildings mismo ay nakadikit na lang ng duct tape para hindi masira."

Napangiti ako do'n. "Talaga? 'Yan din ba ang welcoming speech mo 'pag may teacher na nakakarinig?"

"Siyempre hindi," sagot niya, saglit na tinanggal 'yung salamin niya (ang kapal no'n) para ipunas sa baba ng polo niya. "Bad 'yun. Baka ipatawag pa'ng mga nanay natin."

"Hindi na nila mapapatawag ang nanay ko kasi matagal na siyang patay," biro ko.

Obviously, hindi ko forte ang pagjo-joke.