KAL ♡yoonmin

-Sevgili gibiydik, ama değildik işte-

-Jimin-

Jungkook'un kaldığı odaya girdim sıkkınca. Bugün uyanır demişlerdi ama uyanmamıştı bizim tatlı uykucumuz.

Benim diğerlerine göre devamsızlık sürem daha az olduğu için gitmeyecektim yarın okula. Bütün günü Jungkook'un yanında geçirecektim. Diğerleri ise eve gitmişti geç olduğu için. Yarın okula gideceklerdi sonuçta, benim tersime. Yoongi yanımdan gitmek istememişti ama onu zorlamıştım, hem okula gidiyorsun hem de iki işte çalışıyorsun, uykusuz kalmamalısın, diyerek.

Yavaşça Jungkook'un yanına gittim ve yatağın yanındaki koltuğa oturdum. Uyumak için çok sertti ama yapacak başka bir şeyim yoktu.

İfadesiz yüzünde gezdirdim üzgünce gözlerimi. Ay ışığı tam yüzüne vuruyordu. Bize bunu yapmamalıydı. Anlatmalıydı en başından. Belki o kriz anında ne yapacağımı biliyor olurdum. Buralara hiç gelmemiş olurduk. Hepimiz bu kadar korku içinde ve üzgün olmamış olurduk. Herkes kendini suçluyordu bir de. Tae yanlış anlaşıldığı ve onun yüzünden Jungkook'un bu hâlde olduğunu düşünüyor, ben o an Jungkook'u durdurarak kazadan kurtarabilirdim diye düşünüyordum.

İç çekerek telefonumu çıkardım ve sosyal medyada gezinmeye başladım. Canım sıkılınca bıraktım telefonumu. Tam o anda mesaj sesi geldi.

~Yoongi

-Uyudun mu?

"Oha." diye mırıldandım. Bana attığı ilk mesajdı. Ondan önceki mesajlarım ise merak ettiğimi belirttiklerimdi. Klavyeyi açtım.

-Hayır, uyumadım. Bir şey mi oldu?

Beklemeye başladım ve birkaç saniye sonra mesaj geldi.

-Hayır olmadı. Sadece uyuyamıyorum :/

-Bir sebebi var mı?

-Bilmem. Sanırım seninle uyumaya alıştım.

Tükürüğüm boğazıma kaçtığında öksürmeye başladım. "Oha. Çok oha." dedim kendi kendime. Yürüyor muydu bu?

Ne yazmam gerektiğini düşünürken mesaj geldi.

-Gelsene.

Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Aslında bakılırsa... ben de uyuyamadığımda onun yanına gidiyordum.

Sevgili gibiydik, ama değildik işte.

Bir yandan da, uyuyamadığında neler olacağını düşünüyordum. Onun rutini: uyku, okul, iş, iş, uyku, okul, iş, iş, uyku... diye ilerliyordu. Uykusunu alamazsa bayılma ihtimali vardı bence, bu kadar çalışması bile onun sağlığı için kötüyken uykusuz çalışması her şeyi daha kötü yapabilirdi.

Yanına gitmeyi düşünürken Jungkook'un yanında kalmam gerektiği düştü aklıma. Arada kalmıştım. Jungkook'u bırakmazdım. Diğerlerini çağıramazdım, okula gitmek zorundaydılar. Ama yine de devamsızlığı benden bir gün düşük biri vardı... Namjoon.

Onu arasam bana kırılır mıydı?

Mesaj sesi geldiğinde telefonuma baktım.

-Namjoon gelecek Jungkook'un yanına. Hadi gel.

Gözlerim açıldı şaşkınca. Nereden-

-Lütfen.

Telefona baktım bir süre öylece.

-Tamam geliyorum.

Hafif tebessüm ettim. Kimseyle konuşmak istemeyen, asosyal Yoongi, benim için Namjoon'u dahi aramıştı. Peki ama numarasını nereden biliyordu? Peki sırf onunla uyumam için bana yalan söylemiş, ve Namjoon'u dahi aramamış mıydı acaba?