wifi op Pluto

De teleurstelling

"Ik heb honger!" zegt Alice tegen de mannen om haar heen in de limousine die nu weer in de woestijn rijdt. "Dan mot je nog effe geduld hebben, meis. We zijn d'r bijna." zegt de man naast haar lachend. Alice kijkt naar buiten en ziet verderop een groot resort met waterglijbanen, palmbomen en vrolijke kleuren. "Is de spacecake daar?" vraagt ze aan de mannen, wijzend naar het resort. "Ja" wordt er in koor gezegd en Alice kijkt weer naar buiten, naar het resort. 'Die plek ziet er mooi uit. Dat moet goed komen.' denkt ze en terwijl ze fantaseert over spacecake eten tijdens een luxe massage door een knappe vent tussen de palmbomen, verandert haar uitzicht. Het resort wordt steeds grijzer en grauwer en de palmbomen en waterglijbanen verdwijnen voor haar ogen. "Het ziet er ineens niet zo mooi meer uit..." zegt Alice en ze kijkt de mannen vertwijfeld aan. "Weten jullie zeker dat dat geval daar nog steeds de plek is die jullie bedoelen?" "Ja." wordt er weer in koor gezegd en zonder haar aan te kijken, blijven de mannen stoïcijns zitten zonder verder iets te zeggen.

"Welkom, welkom!" zegt George tegen Alice die inmiddels ondersteboven vastgebonden aan een stoel hangt. "Waarom hang ik op z'n kop en waarom hoor ik een egel praten terwijl ik nu volgens mij toch echt wel nuchter ben? En waarom leek deze plek van een afstand op een vakantieresort en is het nu ineens zo lelijk en eng? En waarom..." "Kappen met die vragen!" onderbreekt George haar en begint uit te leggen: "Als je zoveel vragen stelt, kan ik ze niet allemaal onthouden terwijl ik ze beantwoord, oké? Goed... Je hangt ondersteboven zodat je hoofd dan precies op mijn ooghoogte hangt, je bent inderdaad nuchter, we hebben een resortvormige fata morgana gecreëerd om ons hoofdkwartier onopvallend te verbergen en ik praat, omdat ik het genetisch gemanipuleerde meesterbrein ben achter deze geheime illegale organisatie die de naam SPACE-CAKE draagt. Duidelijk?" Alice kijkt hem verbaasd aan terwijl ze zijn antwoorden verwerkt en zegt dan: "Nee, het is helemaal niet duidelijk! Ik zou spacecake krijgen en nu is spacecake ineens de naam van een vage sekte of zo?" "SPACE-CAKE is geen sekte, maar een geheime illegale organisatie!"zegt George hierop geïrriteerd. "En de naam SPACE-CAKE is een afkorting voor Strategic Platform for Artificial Cyber Experiments and Convoluted Astonishing Knowledge Exploration en heeft niets, maar dan ook niets te maken met drugs!" en George moet hijgen van opwinding bij het afmaken van zijn verhaal. Alice wacht even tot ze ziet dat hij wat rustiger is en zegt dan: "Dat is jammer... De betekenis van die afkorting klinkt in elk geval wel zo ingenieus dat ik geen verdere uitleg nodig heb, maar ik heb wel nog een andere vraag: als ik hier niet ben om spacecake te eten, waarvoor dan wel?" Bij deze vraag begint George gemeen te grijnzen, slaat zijn pootjes met snoezige kleine teentjes zelfverzekerd in elkaar en zegt: "Jij, Alice, wordt de testpersoon voor ons, of eigenlijk mijn, geniale project. We zetten je in een raket en daarmee wordt je naar Pluto gestuurd waar jij voor ons gaat ontdekken of er inderdaad intelligent leven is." en hij begint kwaadaardig te lachen dat een beetje klinkt als: "Muahahahahahahaaaa!". Alice kijkt hem verschrikt aan en zegt: Dat klinkt best eng, maar vertel eens: hoe komt een egel bij genetische manipulatie eigenlijk aan zo'n zware stem?" George beseft dat hij toch niet zoveel indruk heeft gemaakt op Alice als de bedoeling was en net als hij weer van plan is om iets dreigends te zeggen, komt er een astroloog binnen met goed nieuws: "Baas, we hebben een wormgat gevonden dat een raket van Aarde naar Pluto kan brengen in precies 13 minuten en 13 seconden." George laat meteen zijn frustraties en snoezige pootjes, die hij voor dreigende gebaren in de lucht had gestoken, zakken en zegt: "Beter nieuws had je me niet kunnen brengen." Hij begint weer duivels te lachen en draait zijn rolstoel weer om naar Alice: "Weet je wat dit betekent, meisje?" "Nee..." zegt ze op deze vraag, niet wetend waar de egel nu precies op doelt. George rolt zijn stoel richting Alice tot hij haar adem kan voelen en zegt op een halve fluistertoon: "Dit betekent dat je nog vóór kerst weer op Aarde kan zijn." Alice reageert hier niet op en terwijl alle aanwezige onderzoekers, het ontvoerteam en George de kamer verlaten en zij nog steeds aan het plafond hangt, denkt ze: 'Dat was nou precies wat ik niet wilde horen. Als ik nou jaren lang onderweg zou zijn, kon ik m'n familie nog een keer vertellen wat er gebeurd was bij terugkomst en had ik een goed excuus, maar nu... Pffff... Ach, misschien zijn de bewoners van Pluto wel heel aardig voor me, dan kan ik daar blijven wonen, maar wacht...'"Eh, mensen?! Egel?!"roept ze als ze ontwaakt uit haar gedachtenwereld. "Wie gaat mij even los maken? Ik hang hier al best lang en ik word een beetje duizelig. Hallo?"

Het heeft even geduurd, maar Alice is dan toch losgemaakt van het plafond en nu is het tijd om een paar tests te doorlopen voordat ze op reis kan. Een fysiotherapeut gaat tegenover haar zitten en begint vragen te stellen: "Heb je wel eens last van je gewrichten? Voel je je achillespezen wel eens evenwijdig lopen aan je oorschelpen? Kun je je nek langer maken door een uil na te doen? Heb je evenveel vingers als tenen en kun je een pirouette maken terwijl je in een spagaat zit?" Alice geeft in dezelfde volgorde korte antwoorden op de vragen: "Nee, ja, ja, nee, ja." De fysiotherapeut is tevreden over haar antwoorden en loopt weg om plaats te maken aan de kleine tafel voor de bijzonder hoogleraar tabaksontmoediging. Hij gaat zitten en vraagt: "Rook je wel eens?" waarop Alice volmondig 'ja' antwoordt. De man schudt zijn hoofd afkeurend en legt haar vervolgens in slechts vijf uur tijd uit wat alle nadelen van tabak zijn en bij zijn slotconclusie 'roken is gewoon slecht voor je' is Alice inmiddels dusdanig gehersenspoeld dat ze besluit om nooit meer te roken. De bijzonder hoogleraar tabaksontmoediging staat op en maakt plaats voor de laatste persoon: de diëtiste. "Echt waar?", zegt Alice sarcastisch knikkend naar het naamplaatje van de diëtiste waar 'Sonja' op staat. Sonja kijkt wat Alice bedoelt en zegt onwetend lachend: "Wat is daarmee?" "Nou..." begint Alice, "Dat is de naam van mijn tante die zich altijd al helemaal rond heeft gevreten aan alles dat NIET in de schijf van vijf staat." "Oh, dat is wel een bijzonder toeval, ja.", zegt de diëtiste en vervolgt: "Dan heb ik nu een paar vragen voor je, oké?" Alice knikt en Sonja kijkt op de eerste pagina van het vijf centimeter dikke papieren boekwerk voor haar en vraagt: "Lust je garnalenpasta?" en als Alice daarop positief antwoordt, klapt ze haar boek dicht en zegt: "De rest van het boek handelt over 'vragen voor als het antwoord nee is', dus mijn werk zit erop." en ze lacht vriendelijk naar Alice, staat op en loopt weg. Alice kijkt om zich heen om te zien of dit het inderdaad was. Het lijkt er toch echt op en ondanks dat ze de tests wel wat magertjes vindt om de ruimte in te kunnen, gaat ze naar de kamer die ze aangewezen heeft gekregen om een dutje te doen. Ze gaat liggen, denkend aan de nadelen van tabak en krijgt het niet voor elkaar om in slaap te vallen. Ze kijkt om zich heen in de grijze kamer en plotseling komt er een heel goed plan in haar op...