[[BOOK 1]]
"Perfect. That's how the world feels when I'm with you"
It's been a long time since Raine experienced how it feels like to love and to be loved. Pagkatapos ng maraming break ups, natutunan niyang gawing manhid ang kanyang puso upang hindi...
A few weeks have passed and everything is going....fine.
Except, hindi na kami nagpapansinan ni Nate. Sabay parin kaming kumakain every lunch break kasi yun yung request nila Loui. Alam nyo naman diba, he wants us to still be friends. It's like magkakasama kami when talking about presence, pero magkalayo yung loob namin sa isa't-isa.
Hindi rin naman kami mapipilit nina Loui na magbati agad. Mahirap din naman kasi. Ayaw ni Nate na itigil yung nararamdaman niya kay Raine, lalo'ng-lalo din naman ako diba?
Nag-uunahan din kaming makuha yung atensyon ni Raine. When Raine is at school, yung atensyon niya ay nandun kay Nate. But when she's on soccer practice and hinahatid ko siya kada hapon, she's all mine.
Exagge man pakinggan pero that's just how I feel. The only time when I feel that she's mine is when we're on field and when I'm taking her home.
Sa ngayon ay nandito ako kasama ni Raine sa bahay namin. She's reading her favorite book habang ako naman ay naglalaro sa X-Box.
The whole time na she's in my room ay kinakabahan talaga ako. Pinagpapawisan nga ako eh kahit ang lakas na ng aircon.
Bakit ako kinakabahan? Well...
Nagplano lang naman ako na dalhin ulit si Raine sa seaside mamaya. Para isabay ko sa paglubog ng araw ang pag-confess ko sa feelings ko para sa kanya.
Pa-chill chill lang ako dito pero puta, nagko-construct na ako ng mga sentence na sasabihin ko sa kanya while confessing! Hindi naman talaga ako naka-focus sa nilalaro ko eh, nag-iisip ako kung ano ang sasabihin ko sa kanya mamaya.
" Shane, do you believe na time is just a waste kasi eventually, it will end?" bigla niyang tanong sa akin. Natauhan naman ako at nilingon siya.
Napa-isip naman ako sa sinabi niya. " Well, I believe it's not." sagot ko before turning back sa nilalaro ko.
" Bakit? I mean, it makes sense diba? Kasi bakit pa may time, kung mag e-end naman?" tanong niya ulit.
" Well you see Dear Ace, it's not about the start and the end, it's about the memories that were made within it." sagot ko sa kanya.
" What do you mean?" seriously, di ko alam kung bakit di niya na-gets yun. Kaya nilingon ko siya.
" Like, right now. Darating din ang araw na mamamatay ako diba?" tanong ko at tumango naman siya.
" Time makes no sense if it only starts and ends..but it turns special if you make it worth it by spending it with the person you love."
Pinause ko yung nilalaro ko bago tumabi sa kanya. " If I'll be able to spend the rest of my time with you then I'll never believe that it's just a waste."
Natigil naman siya. Tumingin ako sa mga mata niya. Ngumiti siya at naramdaman ko ang malakas na kabog ng puso ko.
That smile. Gagawin ko talaga lahat para lang makita ko yon araw-araw.
" S-seryoso?" tanong niya at napangiti naman ako.
" Oo." tinignan ko siya.
Naalala ko'ng aamin pa pala ako sa kanya kaya dali-dali akong tumayo at nagbihis. Pumasok ako sa walk-in closet ko at namili ng susuotin.
Kailangan medyo apealing kaya nag decide ako na magsuot ng denim jacket. Yung simple pero pogi parin😉 Naks!
(photo below**)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
