Play With His Stupid Games

Chapter 3: Try something new...

Aya Lyndsey P.O.V

Breakup is just like having the worst nightmare after the best dream. I agree its easy to cry and easy to die but its not easy to say goodbye. People say follow your heart…but which way do you go when your heart breaks into two? nothing hurts more than being disappointed by the person you thought would even hurt you.

Iyak. Iyak. Iyak. This is too much! Wala na kong ibang ginawa kundi umiyak. Patuloy parin ako sa paglalakad hindi ko namalayang nakalabas na pala ako ng campus. At nasa cemetery na pala ko sa puntod ni lola. Dito ako dinala ng mga paa ko. Ganito naman ako palagi eh nung buhay pa si lola sya palagi yung takbuhan ko kapag feeling ko tinalikuran na ako ng mundo. Kasi sya yung taong kahit anong gawin ko never akong tatalikuran at iiwan pero that's was before... bago mangyari yung aksidente.

"Lola sorry kung ngayon lang ako nakadalaw ulit at wala pakong dalang bulaklak para sayo... lola sana buhay ka pa sana nandito ka sa tabi ko at pinupunasan mo yung luha ko katulad lang ng dati diba? pero ngayon wala na! wala ka na... wala ng nagpupunas ng luha ko tuwing umiiyak ako. Bakit ba kasi? Bakit lahat kayo iniiwan ako? Bakit lahat kayo ipaparamdam na mahalaga ako pero iiwan nyo rin pala ko magisa. Ang sakit la, sobrang sakit maiwan... Alam ko naman lola na binabantayan mo parin ako kung nasan ka man ngayon, nakita mo naman siguro lahat ng nangyari kanina diba? Si dash la yung lalaking palaging kinukwento ko sayo pati si xandie na palagi kong kasama kapag dumadalaw ako dito... niloko nila ko la."

Then suddenly fell a tears from my eyes then a few seconds it's followed by a rain.

"At talagang nakikisabay sakin ang panahon. That's great... great HA-HA-HA" I whispered

You know what's HURT? It's when you know enough, but you don't know how to stop. I'm proud of my heart. It's been played, stabbed, cheated, burned and broken but somehow, it still works.

Pumikit ako at pinapakiramdaman ko bawat pagpatak ng ulan sa katawan ko hindi man nawawala yung sakit sa puso ko pero nababawasan naman kahit papano. Naramdaman kong biglang tumigil yung pagpatak ng ulan kaya dumilat ako. May isang babae akong nakita at pinayungan nya ko.

"Umiiyak kaba miss?" tungo nya sakin

"Hindi tumatawa HA-HA-HA" sagot ko pabalik, feeling ko ayoko ng kausap ngayon. Gusto ko magpag-isa, malayo sa lahat.

"I hate sarcasm tss..." then she rolled her eyes

"If you don't want a sarcastic answer, don't ask a stupid question, bitch!" then I rolled my eyes too.

"May problema ka ba miss? Care to spill."

Pagkakatiwalaan ko ba tong babaeng to? Nakakapagod ng masaktan, maiwan, maloko... at higit sa lahat nakakapagod ng magtiwala.

"Alam mo... mas madaling mag-open sa taong hindi mo kilala, Kasi in that way hindi ka nila pwedeng husgahan kasi nga hindi ka naman nila kilala" may point sya dun siguro kailangan ko din naman ilabas to kasi baka sumabog ako, kapag hindi ko nailabas tong sakit na nararamdaman ko. Ibinaba nya yung payong na hawak nya at umupo sa tabi ko.

Sinimulan kong magkwento sakanya hanggang sa pagkakaibigan namin ni Xandie at hanggang kay Dash at yung ginawa nilang panggagago sakin. Tuloy-tuloy parin ang pagbagsak ng ulan at mas lalo akong nasasaktan feeling ko bawat patak ng ulan sa balat ko libo-libong karayom tumutusok dito.

Nang matapos akong magkwento mga ilang minutong natahimik ang paligid. Then nagsimula na syang magsalita.

"Wag kang matakot umiyak. Hindi masamang umiyak kailangan mo rin ilabas yung nararamdaman mo. Tulad ng ulap... (tumingin sya sa langit) pag mabigat na yung dala dala, magsisimula ng umulan. Hindi mo kailangan itago yung sakit sa sarili mo. Oh diba nung inilabas mo sakin, gumaan loob mo kahit papano. There are people who'll come into your life to hurt you and to give a lesson. You need to know how to stop cry because it's over. Smile because it happened."