THE TWO LEGENDARY PRINCESS AND THE SEVEN ANGELS [Legend II] [EDITING]

CHAPTER 1: AGARTHA

NANAMI’S POV
 
Lumipas na ang ilang taon na nanatili pa rin ang Chantries sa matiwasay na pamumuhay. Kami nila kambal ay nasa mundo ng mga tao para mamuhay ng normal. Kahit pa man kami ay mayaman o prinsesa sa mundo namin ay hindi p’wedeng mamuhay din kami ng katulad sa mundo namin kasi sa mundong ito—hindi kami prinsesa. Itong si Kier naman ay hindi ako tinatantanan. Where ever I go he’s always following me.
 
What the fudge ‘di ba?
 
Parang tanga na akala mo papalitan. Buti sana kung may mas igag’wapo pa sa kaniya ‘yong ipapalit ko kaso wala na. Habang naglalakad ako sa may park ay naisipan ko munang umupo dahil nakakangawit din naman ang maglakad. Buti na lang at wala dito ang mga ugok at ang mga baliw na kaibigan ko. Habang nananahimik ako ay may tumabing estranghero sa akin.
 
Do I now her?
 
Nakasubrelo ito at halata na ang katandaan sa mukha niya. Hindi siya ordinaryong tao. Ramdam ko ang kakaibang aura mula sa kaniya at ramdam ko ang enerhiyang hindi sa mundo namin nagmumula kung ‘di sa iba. I tried to close my eyes to see the who she is. Then I shocked when I see the true face of her. She’s like an alien in the outer space. 
 
Pero paanong nagiging ganito ang itsura niya na parang normal lang?
 
“Nanami!” Napahapo ako sa dibdib ko ng marinig ko ang tinig nila Akira, Mika, Shasha at Ara.
 
Para bang lumunok silang apat ng megaphone. Nilingon ko ang aleng katabi ko kanina pero nawala sya na parang horror sa penikula. Para bang ako’y isang bida at siya ang kinatatakutang multo. 
 
Syet! Ano ba ‘yon?
 
“Ano ba kayong apat? Parang hindi tayo nagkasama kanina ah? Eng-eng lang?” hanas na sabi ko.
 
“Gaga! May emergency. We need to go back muna sa Wainefrimly,” sabi ni Ara.
 
Ano naman kaya ang emergency? Wala naman na p’wedeng gumambala sa Wainefrimly ah?
 
“Nakakaloka. Ano na naman bang hanas ni Vivian sa kaibuturan ng kan’yang kaluluwa’t nagpatawag ng bonggang Emergency?” nakapamulsang tanong ko saka tumayo.
 
“Malay ba namin. Baka magpa-party kasi s’yempre. We’re in peace na and free!” komento ni Shasha.
 
“Letche, Shasha. Kahanginan ng katawan mo umiiral na naman,” sita naman ni Mika.
 
“Tsk. Tara na baka magalit si Vivian. Mahirap na baka siya naman ang maging kalaban pag nagkataon.” Bigla naman akong natisod.
 
“Narinig ka niya bessy,” natatawang sabi ni Ara.
 
“Pashnea. Pasalamat ka’t mas maganda ako sa ‘yo.” Saka kami naglakad papunta sa mansyon.
 
Nang makarating kami ng mansyon ay nandoon na sila Miko, Shin, Kaizer at Xien. Hindi pa rin sika nagbabago. Pero naisip ko lang bakit ang g’wapo pa rin ng mga taong ito? Takte nakakaloka ng bonga. Pumasok na kami sa mansyon saka pumunta sa secret room. Gumawa kasi sila ng portal mula sa mundo ng mga tao patungo sa mundo ng namin. Ibinaba na nila ang harang sa salamin. Naunang pumuwesto doon si Xien at Kier. Tapos ay pumasok na sila. Sumunod naman sila Miko at Shin. After naman sila Mika, Shasha at Ara. Kami na lang ni Akira ang natitira pero napaalerto kami nang bigla kaming nakaramdam ng kakaiba. Agad akong naglabas ng espada at inihanda ang kabilang palad ko at naglagay ng shield. Tumingin ako sa paligid para makita ang tampalasang nilalang na nararamdaman ng aking elemental body.
 
“Who’s that kabayong bundat?” tanong ko.
 
“Anong klasing tanong ‘yan bessy?” kunot noong tanong ni Akira.
 
“Basta ‘yon na ‘yon!” sabi ko at hindi lumalabas ang tinanong ko kya naman ini-angat ko ang kamay ko saka ako naglabas ng tubig sa buong paligid at bigla s’yang nahulog mula sa taas ng kisame at napahiga sa lapag.
 
Agad naman na nag-cast ako ng spell para hindi siya makagalaw. “Ano ‘yan?” takang tanong ni Bessy ng makita niya ang nilalang sa harapan namin.
 
Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Siya ‘yong kaninang katabi ko.
 
Aba nakakaloka naman si lola sinundan ako hanggang dito? Gano’n ba talaga ako kad’yosa? Syempre joke lang naman.
 
Lumapit ako sa kaniya. Nakikita ko ang panghihina ng katawan nito at parang pagod na pagod na siya mula sa paglalakbay. Bumigkas ako ng spell at pinaloob ko siya sa isang bula. Tumayo ako saka ako humarap sa portal.
 
“Bessy? Do you know that old woman?”
 
“Hindi. Don’t English me. I’m not graduation.”
 
“B’wisit ka bessy.”
 
Hindi ko na lang muna pinansin si Bessy pero tumingin ako sa matandang babaeng nasa loob ngayon ng bula. She’s not normal, hindi syia gaya ng sa amin. So I need to heal her. 
 
Ano bang nangyari bakit  nasa mundo siya ng mga tao? 
 
Nakarating na kami sa Wainefrimly at ayon si Vivian. Gusto na atang manapak ano mang oras mula ngayon. 
 
Aba? Akala mo sya ang prinsesa ng Chantries kung maka command wagas? 
 
Bigla itong napakunot ng noo ng mapagtantong nay dala pala Kami. “Who’s that?” Turo nya doon sa matandang babaeng nasa loob ng bula.
 
“None of your business,” sagot ko naman.
 
“Aba? Letche kang bata ka ah!”
 
“Sisihin mo si Kier siya nagturo sa ‘kin.”
 
“What the—”
 
“Oh, aangal ka?”
 
“Mag-syota nga kayo tsk,” sabi naman ni Laila.
 
Napaka bitter talaga nitong si Vivian. Kaya hindi binibiyayaan ng love life, e. 
 
Inihiga ko ang matanda sa may sofa saka ko tinignan ang kabuohan nito. Bumigkas ako ng spell upang ibalik ang dating siya. Alam ko naman na bawat parte ng katawan niya ay may itinatago. Hindi siya katulad ng mga tao sa ibang dimention. Mukhang malayo ang pinangalingan ng isang ‘to. “Kanina pa ako naiintriga. Sino ba ‘yan, Bessy?” naiintrigang tanong ni Kira.
 
“Hindi ko alam. Malalaman natin ‘yan,” sabi ko at tumayo ako saka ko itinapat ang dalawang palad ko sa matanda.
 
Lumabas ang mga laman ng kanyang alaala at nakita ko ang mundong hindi ko pa nakikita kahit noon pa. I know all of the dimension dito sa Wainefrimly at lahat nang iyon ay kilala ko. Pero iba ang isang ito. Katulad ito ng mundo ng mga tao pero mas mabilis ang technology nila kesa sa atin. 
 
There’s a flying objects that I’ve never seen before?
 
“Hindi ko masasabing mundo natin ‘yan bessy o mundo ng mga tao. Pero grabe? Ang advance ng technology nila kaysa sa mundo ng mga tao? E, ang bagal pa ng signal tapos inaabot ng oras para lang makakonek ka?”
 
“Oo nga. Saka iba sila sa atin,” kumento naman ni Shasha na katabi ang anak.
 
Oo, tama, anak. They have a child. 
 
“Parang alam ko ang lugar na ‘yan,” napapaisip na sabi ko.
 
Tumingin ako kila Vivian na nakatingin din sa ginagawa ko. “Hindi ko alam kung anong lugar ‘yan. H’wag mo ‘kong tanungin,” masungit na sabi ni Vivian.
 
Ang sungit ng violet na ‘to.
 
“Ano’ng kaguluhan ang nangyayari dito?” biglang umentrada ang d’yosa kingina.
 
Buti na lang at nagkalahi siya ng d’yosa at nagka-anak na kambal pa. So, pinaglalaban ‘yon ng aking ovary at fallopian tube. “Kambal!” Inakap ako ni kambal.
 
“Anong ginagawa niyo?”
 
“Ayon inaalam ang mundo ng matandang ito.” Tuningin siya doon sa ginagawa ko. Nanlaki ang mata niya na para bang nakakita ng multo. 
 
Ano kambal? Na-stock na ang lamang loob mo kaya ganyan ka? Tangalan ko kaya ‘to ng baga ‘no? Syempre joke lang.
 
“Anong nangyari sa ugat ng mata mo bakit gan’yan?” kunot noong tanong ko.
 
“I know that world.” Nawala ang ginawa kong spell at tumingin sa kaniya.
 
Tumingin siya sa matanda na s’yang ikinagulo ng neurons ko at nagsasapakan na sila dahil hindi na nila alam kung ano’ng gagawin. Lahat ay nag-aabang sa sasabihin ni Kambal. 
 
Hindi ko alam kung dapat ba akong magdiwang o kailangan kong kabahan dahil sa panibagong mission na naman?
 
“Ano ‘to? TV show? May suspense na nagaganap? Wala namang ganyanan,” biglang singit ni Shin.
 
“Daddy they’ll just trying to be calm. Don’t bothering them, ok?” sabi ni Shine sa ama n’yang siraulo. 
 
Shine? Saan mo natutunan ‘yan?
 
“Wala kang magawa, ‘nak? Mag-aral ka na lang ulit.” Napasapo ako sa noo ko sa sinabi ni Shin sa sarili niyang anak.
 
Walang ibang laman ang utak ni Shin kung ‘di kagaguhan. Buti pa anak nito matino. Samantalang siya kulang sa aruga ng ina. Kawawa naman. “Shine. Don’t listen to your daddy. Kulang sa aruga ‘yang hayup mong ama,” biglang singit naman ni Mika.
 
Natawa sina Kira, Vivian, Black, Kiero at Miko. “So, ayon na nga kambal. H’wag kang pabitin. Wala tayong serye dito at walang akting na nagaganap. So, ‘wag pasuspense.”
 
“Agartha.”
 
Nagulat kami ng biglang hampasin ni Vivian ang lamesa. Hindi ko alam kung may galit siya o trip niya lang talaga kasi seryoso ang lahat. 
 
Bongga sa paghampas si Vivian sa lamesa? Nasira tuloy.
 
“Fix it. Sampid ka na nga lang naninira ka pa ng gamit,” seryosong sabi ni Kambal.
 
“Walang dudang kambal kayo,” natatawang sabi ni Tatang.
 
“Agartha?” sabi ng lahat na patanong.