Güz akşamları sonunda,
yağan yağmurlar gibi içimiz.
Birbirimize muhtaç , ellerimize bithap
sözlere tıkalı kulaklarımız.
Bir sarı otobüs geçiyor bak.
Yolların çıkmazlığıyla ilerlerken tortul ayakları,
bir sarı otobüs geçiyor bak.
Güz akşamları sonunda,
tomurcuklarını kaybeden anaç bir ağaç gibi
gözlerimiz.
Yarınlarımız yamalı çoktan,
çoktan, çoktan yitik yıllarımız.
Biz, birbirimize bakamadık.
Biz şimdi geçen sarı otobüs gibiyiz,
ayaklarımız tozlu, topuklarımız çatlak.
Biz şimdi gitmeliyiz buradan.
O akşamların sonunda,
güz yağmurları gibi.
O sarı otobüs gibi.
Biz şimdi gitmeliyiz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÖNÜŞÜM
Poetry"Sen rüzgara uzat kalbinin mimarını ve çöz suyu deryadan , kat mermere , acıt yeryüzünü ! "
