Yollar uzanırken kollarına,
kaplumbağa yavaşlığıyla ilerliyor halkalar.
İnadına çelimsiz.
İnadına narin.
Işıklar geçiyor gözlerimin önünden.
Tam takır güçlü.
Tam takır parlak.
Apartmanlar dikiliyor ben ilerlerken.
Depremler oluyor sonra.
Ardımda bıraktım.
Yollar uzanırken kollarına,
ben ardımda bıraktım.
Ardımda bıraktım kendimi,
öyle sarıldım bu asfalta.
Şimdi ise çekilir gibiyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÖNÜŞÜM
Poetry"Sen rüzgara uzat kalbinin mimarını ve çöz suyu deryadan , kat mermere , acıt yeryüzünü ! "
