Bir bankta oturup,
zamanın geçirdiği küllerle çevrili bir bankta oturup.
Yeni bir duman yakmak lazım.
Islak zeminde kaybolan, gözyaşlarının isyanını bastırmak lazım.
Bir bankta oturup,
zamanın geçirdiği gazoz şişesine bir mektup bırakıp, öyle oturmak lazım.
Gelmeyeni beklerken bir kibrit çakmak lazım.
Yanan istavrit kokusunda sarhoş olmak,
bir bankta otururken.
Gelip geçenlerin bakışlarıyla,
anlamsızca...
Kül olmak, bir bankta oturmak lazım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÖNÜŞÜM
Şiir"Sen rüzgara uzat kalbinin mimarını ve çöz suyu deryadan , kat mermere , acıt yeryüzünü ! "
