ყოველთვის მოგწონდა დერეფნის კედლებზე დაკიდებული ნახატები.გაფაციცებით აკვირდებოდი,თითქოს რამის ამოკითხვას სცდილობდი.
ხანდახან ტილოზე გამოსახულ პერსონაჟებს ესაუბრებოდი,შემდეგ კი დაფეთებული ირგვლივ იხედებოდი.გეშინოდა,რომ შენს საუბარს მოისმენდნენ ნახატთან?
სწორედ ერთერთი ასეთი სიტუაციის დროს შეხვდა ჩვენი თვალები პირველად.
YOU ARE READING
Can we meet again?||J.HS✔️
Fanfictionდიდი ხანია ჩემთვის არავის უთქვამს "მიყვარხარ", "მენატრები", ან თუნდაც "მძულხარ" მაგრამ... დრო გადის. წამი წამს მისდევს,წუთი წუთს,დრო გადის და ასე იქმნება უსასრულობა. ამბობენ დრო ყველაფრის მკურნალი არისო.ერთ დღეს გვტკივა შემდეგ კი გვიხარია. ცრემლს, ნ...
