უკვე ერთი წელი გავიდა რაც ბოლოს გნახე.
მომენატრა შენი შეხება,მოფერება,კოცნა.
და შენ.
მეუბნებიან,რომ ოცნებებს უნდა შევეშვა მაგრამ მე შენთან მინდა.
ამბობენ მავნებელია და კარგს არაფერს მოგიტანსო.
ახლა უკვე მე ვქრები ხოლმე.მკურნალობენ მაგრამ არ იციან იქნება თუ არა შედეგიანი.
როგორ მინდა ვიცოდე შენ როგორ ხარ?ან რატომ არ დაბრუნდი ჩემთან?
ახლა ნახატებს ვესაუბრები.მარტოსულობის ბოლო საფეხურზე მხოლოდ ისინი მიდგანან გვერდში.
მეც მეშინია,რომ დამინახავენ.ისე როგორც შენ გეშინოდა ადრე.
YOU ARE READING
Can we meet again?||J.HS✔️
Fanfictionდიდი ხანია ჩემთვის არავის უთქვამს "მიყვარხარ", "მენატრები", ან თუნდაც "მძულხარ" მაგრამ... დრო გადის. წამი წამს მისდევს,წუთი წუთს,დრო გადის და ასე იქმნება უსასრულობა. ამბობენ დრო ყველაფრის მკურნალი არისო.ერთ დღეს გვტკივა შემდეგ კი გვიხარია. ცრემლს, ნ...
