გახსოვს,რომ დამპირდი აქედან რომ გავალთ სამუდამოდ ერთად ვიქნებითო?
მოუთმენლად ველოდები იმ დღეს,როცა ეს ძველი,ხის,დიდი კარები გაიღება და თავისუფლების სუნს შევიგრძნობ.
შენ ისევ არ დაბრუნებულხარ.
ნეტა თუ მელოდები?
იციი ჩემი ახალი მეგობრები მეუბნებიან,რომ ადრე ისინიც მიატოვე.რატომ ქენი ეს?
ისინი ისეთი კარგები არიან.
ახლა ვხვდები რატომ გიყვარდა დერეფნის კედლებზე დაკიდებული ნახატების პერსონაჟებთან საუბარი.
YOU ARE READING
Can we meet again?||J.HS✔️
Fanfictionდიდი ხანია ჩემთვის არავის უთქვამს "მიყვარხარ", "მენატრები", ან თუნდაც "მძულხარ" მაგრამ... დრო გადის. წამი წამს მისდევს,წუთი წუთს,დრო გადის და ასე იქმნება უსასრულობა. ამბობენ დრო ყველაფრის მკურნალი არისო.ერთ დღეს გვტკივა შემდეგ კი გვიხარია. ცრემლს, ნ...
