KARANLIĞIN MELODİSİ

-1-

Bilinmezlik yağmurun her damlasıyla hücrelerini sarıyordu....

3 yıl önce...

Genç kız, yüzüne çarpan yağmur damlalarına aldırmadan zifiri karanlıkta bu koskoca ormanda bilinmezine doğru koşuyordu. Siyah düz saçları sırılsıklamdı. Burkulan ayağının acısı yürümesini zaten engelliyorken bir de saçları yüzüne yapışıp önünü görmesini zorlaştırıyordu. Nemli toprak kokusu onu sanki bağrına basmak istiyordu. Genç kız, arkasına dönüp baktığı sırada yüzünü kuru bir dal parçası çizdi. Sağ yanağında küçük bir çizik oluşmuştu. Yüzündeki çiziği unutabilirdi. Ama Ayağındaki o korkunç acıyı ve hayatında hiç bir zaman böylesine hissetmediği o derin korkuyu unutamazdı.
Karanlık gölge ve hışırtılar çok yakınındaydı. Ayağının acısı dayanılmazdı. İçindeki acı, korku ve tüm masumluğuyla yere serildi genç kız. Şimdi hem yağmur hem de göz yaşı mavi gözlerine eşlik ediyordu. Kafasını korkuyla kaldırıp tüm gücüyle çığlık attı. Her şey bir noktada buluşmuş ve ona oyun oynuyordu. Hayır! Bu bir oyun değildi. Soğuk, acımasız sert bir cüsse üstüne çöktü bir karabasan gibi...

Vücuduna saplanan keskin cisim vücudunda ani bir acı dalgası oluşturuyordu. İkinci ve en ağır dalgayı da katili cismi çıkardığında hissetti. Herşey sonsuzluktu... akıp giden kanıyla beraber, tüm yaşanmışlıkları ,ailesi, sevdikleri de akıp gidiyordu.

Dünya neden bu kadar acımasızdı? Bunu düşünecek fırsatı olsun çok isterdi...

                                            ×××
Öncelikle benim dünyama ışınlanan herkese hoşgeldiniz diyorum. 👏Bu dünyayı sizler için oluşturdum. kapılarını açtınız mı bir daha çıkmak istemeyeceğiniz bir dünya olmasını diliyorum. polisiye sevenleeerr ❤ benimle kalın Sizi 💙Ayaz komiser ve 💗ortağı Burçak'la tanıştırıcam...