-Gi Shin-
Uyandığımda büyük bir hevesle gözlerimi açtım fakat dayanamayıp gözlerimi geri kapattım. Bulunduğum ortamdaki beyazlık ve ışık gözlerimi acıtmıştı. *Ne yani her hastane odası beyaz olmak zorunda mıydı, böyle bir kural vardı da ben mi bilmiyordum acaba?* içimden bunu geçirirken bir hastane odasında olduğumu farkederek kafamı ışık hızıyla kaldırdım, tam bu sırada oda da ki iki hemşireyi farkettim.
Biri bana bağlı olan serumun dozunu azaltıyordu, diğeri ise ayak ucumdaki dosyaya bir şeyler yazıyordu. Tam o sırada başımdaki sızlamayı hissederek elimi başıma götürdüm ve ovmaya başladım. Hemşirelerden biri "günaydın, kendini nasıl hissediyorsun" diyerek, gülümsedi. Ben hala daha neler olduğunu anlamaya çalışıyordum ki bir anda yavaş yavaş her şeyi hatırlamaya başlamıştım
----------5 SAAT ÖNCE----------
Yine her zamanki gecelerden biriydi, bisikletimi barın arka kapısının yanındaki çöpe kilitleyip arka kapıyı açtım ve içeri girdim. Girdiğim anda duvarlara yıkılırcasına baskı yapan ses ve gürültüyü duydum. Hayatta en nefret ettiğim şey gürültü olmasına rağmen beni rahatlatabilen ve beni evimde hissettiren tek yer burasıydı. Koridorda yürüyerek sağ taraftaki hazırlık odaya girdim.
Çantamı bırakıp her defasında yaptığım gibi kendime bakarak odadan çıktım ve dj kabinine doğru yürüdüm. Geldiğimi bildirerek aşağıya enstrümanların yanına indim. Baterimin başına oturarak hazırlıklarımı yaptım. Şarkının bitmesini beklerken diğerleri -solo gitarist, bas gitarist ve vokal- geldi. *Onlarla tek ilişkim şarkıya girmeden önceki geri sayımımızdı çünkü üçü de diğer tüm insanlar gibiydi. Düzgün bir aileleri, canayakın arkadaşları, aşk dolu sevgilileri ve üniversite hayalleri vardı. Ben daha üniversiteye gidebilicek miyim onu bile bilmiyordum. Kısacası onlarla arkadaş olmamı gerektircek hiçbir sebep yoktu.*
Herzamanki gibi geri sayım yaparak çalmaya başladık.Bateri çalmak beni en rahatlatan ve huzur veren şeydi.Beni bu acımasız dünyadan ve hayatımdaki sorunlardan uzaklaştıran belirli şeylerden biriydi bateri.Bu yüzden her gece buraya gelip bu grup ile çalmak zorundaydım.Gerçi buraya gelmemem daha iyiydi. 18 yaşından kucuk olduğum için herhangi bir şikayet veya baskında okul hayatım etkilenebilirdi.Bu yüzden buraya gelirken yanımda kimliğimi taşımıyordum.Barın sevilen grubuyduk ve bu civarda ünlüydük .Her zamanki gibi başarılı çalışımızdan sonra normalden biraz daha erken ayrıldım.Sorunlu bir kızdım sonradan da olsa bu benim için zordu.Yaşadıgım onca şeyden sonra sorunluda olsa devam edebildiğim için mutluyum.Kendimi insanlardan soyutlamak için kulaklığımı takıp son ses müzik açarak eve doğru ilerlemeye başladım.
Tenha ve karanlık sokaklardan ilerleyerek yolu olabildiğince uzatmaya calıstım.*Eve gitmektense sokakta yatmak daha iyiydi.Eskiden olsa ? Eskiden mi eskiden hayatım çok daha farklıydı.Mutlu bir aile, iyi bir okul hayatı ve arkadaş çevresine sahiptim.Bunları dusunup şuandaki halimle karşılaştırınca kendıme çok kızıyorum.*Çok fazla kilo veriyordum ve halsizdim.O anda bir şey farkettim ellerim titremeye başlamıştı zor nefes alıyordum ve terlemeye başlamıştım.Kalbim hızlı hızlı atmaya başlamıştı sanki yerinden çıkacak gibiydi.Titremem artıyordu ve biranda herşey karardı..
------ŞUAN------
Şimdi herşey açıklığa kavuşmuştu.*Peki ama neden biranda bayılmıştım?* Hastane odasına boş boş bakarken dosyama birşeyler yazan hemşire yanıma geldi ve lafa girdi. “ Uyuşturucu kullanıyor musun?” *Bunu neden sormuştu ki birden? Sadece birkaç kere denemiştim.Yoksa?! ondan olamaz heralde?* Cevap vermemi bekleyen hemşireye doğru soğuk kanlılıkla baktım.Hemşire tekrar lafa girdi “Sanırım uyuşturucu kullandığını kabullendiğin oluyor bu.Dinlenmelisin, birazdan doktor Cha gelecek ve sana bunu bırakabilmen için tedavi sürecini anlatacak.Şanslısın ki fazla doz kullanmamışsın.Bırakman daha kolay olacaktır.”dedi ve odadan çıktı.Şimdi odada tek başıma kalmıştım.
*Ne yapmalıyım? Eğer kimliğim doğrulanırsa başım derde girer.* Hemen kalkıp kıyafetlerımı giydim ve kapıya yöneldim. Kapıyı hafif açarak koridora göz gezdirdim.Sakindi ve .çıktım.Başıma beremi takarak saçlarımı içine soktum.Üzerine kapişonuda takarak biraz olsun tanınmamak için uğraş verdim.Hızlı adımlarla yürüdüm ve dikkat çekmeden dışarı çıktım.Saat 8 di ve 1 saat içinde okula gidip kayıt yaptırmalıydım.Gelen otobüse binerek eve gidip duşa girdim.Aceleyle hazırlık yapıp evden çıktım.O sırada aklıma gelmişti.”Bisikletim.Iyyyşş.!” Bisikletim barın arkasında kilitli kalmıştı.Okula yetişmem için koşmam gerekiyordu.Hiç düşünmeden koşmaya başlamıştım.Saat.08.45i gösteriyordu.Eğer yeterince hızlı olabilirsem 10 sakika içinde orda olabilirdim.
Hızlıca gitmiştim evet ve yetişmiştimde.Şimdi sırada kayıt odasını bulmak vardı.Okulda yeni olduğum belli olmalıydı ki herkesin gozunun uzerımde olduğunu hissettim.Okulda yine asi şekilde adlandırılacaktım.Önceki okulumdanda atılma nedenim buydu.İnsanlara tahammül edemiyordum.Ancak bu okuldan atılırsam başka biryerde eğitim göremem bu yüzden daha dikkatli olmalıydım.Etrafa göz gezdirdirirken kayıt odasını gordum ve hemen gidip içeri girdim.İçeride masa başında hararetli gözlerle bilgisayarı izleyen yaşlı kadından başka kimse yoktu.Geldiğimi belli etmek için ayaklarımı vurarak yanına doğru ilerledim ve tam karşısında durdum.Kadın gözlüklerinin üzerinden bana bakarak “Neden buradasın?Oyunumun en heyecanlı kısmındayım.” Dedi. Şaka yaptığını sandım ama ciddi ifadeyle ona bakıyordum. Yüz ifadesini değiştirerek devam etti “Yeni öğrencisin anladım birazdan işlemlerini tamamlarım.” O oyununa devam ederken bense öylece ayakta dikiliyordum.Gözlerimi deverirerek kollarımı bağladım ve dikkatimi kıyafetlerim çekmişti.O kadar acele etmiştim ki gömleğimin bir kısmı dışarıda diğer kısmı ise içeride kalmıştı.
Tam düzeltecekken kapı açıldı ve içeri biri girdi.İlk andaki duruşuma geri döndüm.İgilenmiyor gibi davranıyordum.İçeri giren kişi konuştu “Merhaba ben okulda yen..” demesine kalmadan öğretmen araya girdi. “Yenisin yenisin biliyoruz.Siz ikinizin okul işlemlerini tamamlıycam ama önce şu oyunu bitirmeliyim.” Bu kadın beni sinirlendirmeye başlamıştı.Ama sakin olmalıydım.Biran önce şu işi halledip biraz olsun rahatlamak istiyordum.O sırada bir çift gözü üzerimde hissettim.Göz ucuyla yanımdaki kıza baktım.Bana bakıyordu.Sanırım uzerımdekilerin paspallığı gerçekten dikkat çekiyordu.Buradan çıkar çıkmaz düzeltmeliydim.O sırada gözüme bir şey çarptı ve bende yeni kızı incelemeye başlamıştım.Siyah saçlıydı güzel ve sevimli bir yüzü vardı.Boyu biraz kısaydı ama incecik olduğu için o kadar kötü durmuyordu.Dikkat çekmemek için fazla incelemedim ve ilk odaklandığım kısma geri döndüm.
Tam o sırada öğretmen araya girip “Evet kayıt işlemlerinizi tamamladım sınıflarınıza gidebilirsiniz..” dedi elimize bir kağıt tutuşturdu ve o çok önemli oyununa geri döndü.Kayıtta ders programı saçmalığı ve sınıf bilgileri vs yazıyordu.Kağıdı incelemeye çalışırken birinin iktirmesiyle irkildim.İnsanlar! bu yüzden onlardan nefret ediyorum.Şimdi birde özür dileyecekti!. Tahminim doğruydu “Ah çok özür di..” diyemeden araya girip “Canına mı susadın?” dedim.Birşey demesine kalmadan odadan çıktım ve sınıfı bulup içeri girdim.Öğretmen gelmemişti ve herkesin gözü * sanki hiç değilmiş gibi* bana dönmüştü.Gidip en arka sıraya oturdum.Oturmamla öğretmenın gelmesi bir oldu.Ve ders başlamıştı.
Herkes yazı yazıyor ve dersi dinliyordu.Kendimi bir noktaya odaklayıp dersin bitmesini beklemeye başladım.O sırada kapı tıklandı ve içeri biri girdi yine arkamı dönmeden dinledim. “Ah merhaba!Ben yeni öğrenci Park SaeJin sınıfı bulamadığım için geç kaldım özür dilerim acaba oturabilir miyim?” bu benımle aynı anda kayıt işlemi yapılan kızın sesiydi.Biraz sonra içeri girip bir sıra yanımdaki sıraya oturdu.Bense ilgilenmemiştim.Bana baktığını hissediyordum.Yine göz ucuyla baktım.Kitaplarını çıkarıp derse konsantre oldu bense yine aynı noktaya.Artık sayılı dakikalar kalmıştı dersin bitmesi için son 15 dakikaydı.Ve aniden kapı açıldı.O anda irkildim.SaeJin ve ben içeri girdiğimizde dönüp bakan sınıf oralı olamamıştı.Ve nedense birden dönüp arkama baktım.Yüzümdeki ciddi ifadeyi biranda kızaran bir gülümseme aldı..
*Bu da kim?*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Arkadaşım, Bir Aşık !
أدب المراهقين..."Acılar içindeyim ama hala daha senin yanındayım çünkü seni seviyorum. Lütfen gitme. eğer sen yanımda olursan ve beni sevmeye devam edersen hiçbir şey sorun olmaz." "Lütfen..." "Gitme..."