Nasıl da yalnızmışım anne...
Kimin kapısını çalsam, kime sığınsam kapılar hep yüzüme kapandı. Kime yürekten bağlanıp da benliğimden öte sevdalansam, duygularım karşılık bulamadı. Kime ellerimi açıp yardım istesem, kimse ellerimi kavrayıp beni düştüğüm yerden kaldırmadı.
Çok ağladım anne...
Ağlamamın sebebi düşünce kanayıp acıyan diz kapaklarım değildi, dost bildiklerimden, canıma katıp da canım dediklerimden aldığım yaralar, acıyan yüreğimdi anne.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARAMIZDA KALSIN
HumorSon soluk penceremin camına düşen yağmur damlaları gibisin sevdiğim. Önce cam buğulanıp etraf görünmez oluyor. Aynı sen varken benim kimseleri görmediğim gibi. Sonra yağmurun durmasıyla birlikte penceremin camındaki damlalar da yok oluyor. Aynı sen...
