Dia Donna - kerst special

Twee

OO2

'Niet te vrolijk hé,' Wessel had Donna's chagrijnige gezicht opgemerkt.

'Nou,' snoof ze, terwijl Donna tegenover haar broer plaats nam. Het was half acht, en een keer geen chaos. Waarschijnlijk waren haar vader en Kathy al vertrokken, en Donna's moeder had vandaag vrij dus die was zeker niet van plan vroeg op te staan.

'Tot hoe laat moet je werken vandaag?' Vroeg Wessel terwijl hij zijn boterham zorgvuldig besmeerde met pindakaas.

Donna krabde even achter haar oor, 'hele dag hotel, en ik denk dat het laat wordt.' Constateerde ze, het was vrijdag dus dat betekende dat de bar van het hotel laat open was. Ze was opgezet voor bardienst, dus het zou nog een lange avond worden.

'En niet bij de Harbour?' Wessel vroeg naar het restaurant waar Donna ook een baantje had. Haar familie verklaarde haar voor gek, maar zelf vond ze het alleen maar slim dat ze twee baantjes had.

'Uh ja wel, morgen heb ik eerst receptie de hele dag. In de avond moet ik naar Harbour.'

'Moet je niet uit? Je bent twintig, leef een beetje!' Vond Wessel. Donna wist zijn opmerking wijs te negeren, Wessel praatte veels te veel, en vaak kwam er onzin uit. Tenslotte had ze helemaal niet de puf om zo veel na te denken. Ze was hartstikke jet lagged, en had helemaal geen behoefte aan Wessels praatjes in de ochtend.

'Doei, ik ga!' Riep Donna naar haar oudere broer terwijl ze haar wollen jas aan trok. Het werd steeds kouder buiten, en Donna had daar helemaal niet zo veel problemen mee. Ze vond het gezellig, de lichtjes, verwarmde cafeetjes, en van de kou had ze alleen last op de fiets.

Donna hoopte dat ze aan een appartementje kon komen. Om in Amsterdam te komen moest ze eerst met de bus, en daarna nog een klein kwartier met de trein, maar het was verschrikkelijk. Er was altijd gezeur met het openbaar vervoer en het zat negen van de tien keer tegen. Soms kon ze de auto lenen, maar dan was er zoiets als file.
Ze hield haar ov langs het apparaat, en checkte uit. Nog een klein stukje met de trein, en ze was er. Ze liep de bekende route naar het station, en de letters op het bord lieten haar twee keer nadenken. Bijlmer Arena
Het was niet alleen het station waar zij op de trein stapte, maar vliegtuig jongen kwam er vandaan! Althans, hij kwam er niet vandaan, maar hij was er vast wel te vinden. Ergens baalde Donna nog steeds wel dat ze zijn nummer of social media niet heeft, hij was tenslotte wel aardig, en zag er ook niet verkeerd uit.

xxx

'Ja top dankjewel, ik zie jullie morgen!' Donna was eerst nog even langs de Harbour geweest, ze moest haar werkkleding voor morgen ophalen. Ze werkte tenslotte zo vaak dat ze aan twee setjes niet meer genoeg had. Diep in haar gedachten verzonken liep ze het restaurant uit.

'Sorry' mompelde ze onhandig toen ze tegen iemand opgebotst was. Donna had haar net gekregen werkkleding laten vallen.

'Kut,' mompelde ze zachtjes.

'Sorry, gaat het?' Een blonde jongen keek haar belangstellend aan.

'Ja, nee, met mij goed,' Donna checkte even snel haar kleding. 'Maak je geen zorgen, het is nog schoon.' En met dat te hebben gezegd ging Donna snel verder, ze wilde tenslotte op tijd achter de receptie staan.

XXX

Matthijs liep rustig terug naar zijn auto. Hij was bij de bakker geweest, maar moest nu hij door naar toekomst, om weer te trainen.

'Sorry' hij werd uit zijn gedachte geschud toen er iemand tegen hem aan knalde. Het meisje knielde neer bij haar werkkleding die ze had laten vallen. Hij hoorde haar binnensmonds iets vloeken.