Dia Donna - kerst special

Acht

008

'Hee, Donna.' Zachtjes werd Donna aan haar arm geschud, waardoor ze nog slaperig haar ogen open deed. 'Ik heb nu mijn eerste afspraak, ik ben rond elf weer terug hè!' Glimlachte Louise, waarna ze de deur uit ging. Donna ontgrendelde haar telefoon, ze zag dat het nog maar half negen was. Gister hadden zij en Louise het ietsjes laat gemaakt, het was heel gezellig en ze waren dan ook pas laat gaan eten. Donna stond op en rekte zich uit, daarna haalde ze een nieuw setje ondergoed uit haar koffer en liep richting de badkamer. Daar zette ze de douche lekker warm aan, en genoot ze van de hitte die op haar huid kriebelde.

Als ze er over na dacht vond ze de situatie met Carel best wel lastig. Dat was het niet, maar dat vond ze wel. Ze vond het moeilijk om verliefd te zijn, omdat er altijd een einde aan kwam. Ze piekerde te veel, dacht te veel na, en zo werd het lastig om in het moment te genieten. Althans, als ze bij hem was kon ze heel goed genieten, van de kleine dingen. Maar op momenten zoals nu, dan kon ze helemaal gek worden van zich zelf.

Met een simpele zwarte broek, een wit shirt met opdruk, en een spijkerjasje ging ze richting het buffet. Toen de lift er was was Donna opgelucht dat er niemand in stond, dat was altijd zo ongemakkelijk. Met haar oordopjes in belde Donna Demi, die tot haar verbazing nog opnam ook.

'Sinds wanneer neem jij je FaceTime op?' Grinnikte Donna, terwijl ze de lift weer uit stapte.

Demi haalde haar schouders op, 'ik heb twee tussenuren dus zit nu thuis, ik verveel me kapot.'

'Nawh wat heb ik medelijden met je, wacht ik stop je effe in mijn zak hoor.' Zei Donna terwijl ze onhandig balanceerde met in de ene hand een bord, en in de ander haar telefoon. Nu kon ze tenminste makkelijk opscheppen.

'Niet stiekem een croissantje opscheppen hè Donna, ik kan het nu niet zien, maar dat betekend niet dat je het mag doen!' Lachte Demi, en Donna lachte met haar mee.

'Dit ziet er zo raar uit, een meisje bij het buffet die om zich zelf moet lachen.' Donna schaamde zich een beetje, mensen zullen wel denken.

'Heb je morgen eigenlijk wat te doen?' Vroeg Demi, terwijl Donna door haar yoghurt aan het roeren was.

Donna moest lachen, 'ja ik spreek s'avonds met jou af. En overdag wilde ik Carel gaan opzoeken op de toekomst, wil je anders mee?'

'Gezellig! Klonk Demi enthousiast, 'we gaan trouwens morgenavond naar die nieuwe kerstfilm; all you need is love.'

Donna moest lachen, stiekem vond ze het wel leuk als Demi zo spontaan was.

'Dus, wat vind je van dit pand?' Vroeg Donna aan Louise, die haar ogen uit keek. Dit was het derde en laatste pand voor vandaag, en ze waren allemaal erg mooi geweest.

'Ja,' antwoordde Louise zachtjes, nog sprakeloos. 'Ik denk dat ik het weet Don, ik zie het al helemaal voor me.' Louise glunderde als een kind in de snoepwinkel, maar het maakte Domna eigenlijk alleen maar blij.

Zo gezegd zo gedaan, Louise had haar droom pand gevonden, en besprak dit met de makelaar. Er moest papier werk gedaan worden, en dan was het een feit, Louise had een winkel in hartje Amsterdam bemachtigd.

Vrolijk haakte Donna haar arm in die van haar vriendin, 'dat gaan we vieren!'

'Hier was ik echt aan toe,' dromerig staarde Louise naar het wijntje dat ze in haar handen had.