Ο Πόλεμος Των Τεσσάρων #Starterliste21

Το Φτερούγισμα Των Πουλιών

Στα επακόλουθα flashback, δεν έχω ρίξει πολλές λεπτομερειες, διότι μην ξεχνάμε ότι για τον Οδυσσέα θα γράψω ολόκληρο βιβλίο, αλλά και η Νιόβη θα έχει ολόκληρο κεφάλαιο δικό της στο βιβλίο που σχεδιάζω για τη Θήβα αποκλειστικά. Μην αποκαλυφθούν κι όλα, λοιπόν ;)~

Μόλις ο Οδυσσέας και το μοναδικό πλοίο που του είχε απομείνει άφησαν το νησί της Κίρκης, ακολούθησαν τις οδηγίες της κι όδευαν προς την πύλη του Κάτω Κόσμου. Σαν έφτασαν στο σημείο που είχε υποδειχθεί, σε ένα νησί απόμερο, εγκαταλελειμμένο κι από τους Θεούς ακόμη, ετοιμάστηκαν για την τελετή, όπως ακριβώς την είχε υπαγορεύσει η κόρη του Ηλίου.

Σαν πέρασε ο γιός του Λαέρτη, ο μόνος αρκετά τολμηρός, στο Βασίλειο των Νεκρών, αφότου συνάντησε πολλούς φίλους του Βασιλείς από την Τροία, συναντήθηκε επιτέλους με τον μέγιστο μάντη, τον Τειρεσία, εκείνον που, όπως τον είχε ορμηνέψει η Κίρκη, θα του αποκάλυπτε το παρόν και το μέλλον μα και θα τον προειδοποιούσε για τους κινδύνους που θα ακολουθούσαν στο ταξίδι τους. Ποτέ, όμως, δε φαντάστηκε πως θα του μιλούσε για το μέλλον το δικό του, τον δρόμο προς την εξιλέωση και τον θάνατο.

Υποπτευόταν πως είχε προκαλέσει τη μήνι του Θεού των Θαλασσών· είχε ακούσει τη δέηση του Κύκλωπα Πολύφημου στον πατέρα του τον Ποσειδώνα, όταν εγκατέλειπαν το νησί του. Ικέτευσε για συγχώρεση κι απολύτρωση από το κρίμα του, σκεπτόμενος κυρίως της ζωές των λίγων συμπολεμιστών που του είχαν απομείνει.

Ο Τειρεσίας δε δίστασε να τον βοηθήσει και να του ξεδιαλύνει κάθε του απορία. Ο μοναδικός τρόπος εξαγοράς της θεϊκής νέμεσης ήταν να φρόντιζε ο ίδιος για τη διαιώνιση της φήμης κι εξουσίας του Ποσειδώνα.

«Λάβε στους ώμους σου ένα κουπί κι άφησε τα πλοία και τη θάλασσα μακριά. Πέρασε στη στεριά, στην ηπειρωτική χώρα και πορεύσου βόρεια.  Από κάθε χωριό ή πόλη που διασχίζεις, ρώτησε τους κατοίκους τι είναι αυτό που κρατάς. Στο μέρος εκείνο όπου δε θα το αναγνωρίσουν ως κουπί, να μείνεις και να στήσεις ναό του Ποσειδώνα. Τότε και μόνο τότε θα απαλλαγείς από την οργή του.»

Ο Οδυσσέας δε λησμόνησε την προτροπή του μάντη κι αμέσως, αφότου κάθισε ξανά στον θρόνο του τον θείο, πήρε στον ώμο το κουπί κι έφυγε απ'την Ιθάκη.

Μήνες προχωρούσε, με ατσάλινη ορμή και πείσμα αδυσώπητο, ώσπου έφτασε ψηλά, μακριά από την πατρίδα, στην Ήπειρο, στη Θεσπρωτία, όπου ούτε τη θάλασσα γνώριζαν ούτε πλοία ούτε κουπιά ούτε καν το φαγητό αλάτιζαν. Κι όταν τους έδειξε το κουπί, για φτυάρι το περάσαν. Εκεί, έμεινε και ρίζωσε για λίγο, όπου παντρεύτηκε τη Βασίλισσα των Θεσπρωτών Καλλιδίκη και απέκτησε έναν γιο, την ίδια ημέρα που ορθώθηκε ο ναός του Ποσειδώνα. Όταν αυτά τελείωσαν, έφυγε, γύρισε στην Ιθάκη, όπου πάντοτε τον περίμεναν η εξαίσια Πηνελόπη κι ο ευγενής Τηλέμαχος.