Ο Πόλεμος Των Τεσσάρων #Starterliste21

Άρης Μαινόμενος

Δράκοι. Οι πιο φίλιοι σύμμαχοι του Πολέμου, του Άρη, του Μένους.

Τα γιγαντιαία, φτερωτά κατά πλειοψηφία, ερπετά, τέκνα αρχαία του Ταρτάρου, που ξεπηδούσαν από τους πύρινους κρατήρες και τη λάβα, δεν είχαν δαμαστεί από κανέναν ποτέ, δε δέχονταν κυρίους τους Τιτάνες, τους Γίγαντες, τους Θεούς ούτε καν τον Αρχέγονο πατέρα τους.

Ο μόνος από το αίμα των Θεών που τους έκανε υποτελείς και φίλους του ήταν ο Άρης, ο απόκληρος του Ολύμπου, η αισχύνη και το κρυφό του καμάρι. Έναν προς έναν τους υπέτασσε, τους προσέγγιζε και ενημέρωνε, ώστε πολύ σύντομα πετούσε στις ράχες των φτερωτών ή έβαζε τους έρποντες να φυλούν τους θησαυρούς και τις αγαπημένες του πόλεις. Έναν από αυτούς, κάποτε, τον έρποντα Πύθωνα, δώρισε στη μητέρα του κι εκείνη τον κατάντησε διώκτη της Λητούς, για να σφαχτεί τελικά από τον Φοίβο. Ένας άλλος, ο Λάδων με τα χίλια κεφάλια, ο ακοίμητος φρουρός και παντοδύναμος υπερασπιστής, δόθηκε ως δώρο στον Κήπο των Εσπερίδων, για να προστατεύει τη Χρυσή Μηλιά.

Πολλοί από τους φτερωτούς δε, τα πιο τρομερά όντα του αιθέρα, δαμάστηκαν από τον πιο ευφυή μάγο που γεννήθηκε, το αίμα του Ήλιου και του Ωκεανού· τον Αιήτη. Την Κολχίδα, την κραταιή του αυτοκρατορία, αυτοί τη φυλούσαν, αυτοί την επόπτευαν κι ο πιο κραταιός είχε οριστεί άγρυπνος φρουρός του Χρυσόμαλλου Δέρατος, του μέγιστου θησαυρού, για να σφαχτεί τελικά από το αίμα του Αιήτη, τη Μήδεια. Ως Άρχοντας των δρακόντων επί της γης, ο Αιήτης είχε κερδίσει τον σεβασμό και την εύνοια του Άρη ολικά.

Άλλος ένας δράκος έρπων, εξίσου ισχυρός με τον Πύθωνα, είχε οριστεί φρουρός της Θήβας, εκείνης της ευλογημένης πόλης της Ελλάδας. Όταν έφτασε εκεί ο αδελφός της Ευρώπης, ο Κάδμος, με χρησμό της Πυθίας, κατάφερε ηρωικά να σκοτώσει το θηρίο και με τα δόντια του να βλαστήσει το πιο αήττητο και ακούραστο πολεμικό τάγμα· τους Σπαρτούς.

Ευλογία του Ταρτάρου οι δράκοντες, ευλογία του Άρη αυτοί και οι κύριοι τους· διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απειλή από τους ενωμένους απόκληρους, τα μαύρα πρόβατα σε εβένινο κοπάδι.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Δήμητρα, η Εστία και η Ελένη είχαν ενωθεί σε μια τριάδα απίστευτη, σαρωτική· με ρόπαλο η Εστία, διπλά ακόντια η Δήμητρα και εγχειρίδια η Ελένη. Ευθύς, είχαν τρέξει να τις ανακόψουν η Άρτεμις και ο Ήφαιστος. Ο θεός της Φωτιάς είχε πάρει έναν διπλό πέλεκυ από τον Ηρακλή κι η θεά του Κυνηγιού, παρότι δε βρήκε τόξο, πήρε δόρυ κι ασπίδα και κρατούσε τη θέση της με την ίδια χάρη και αυτοπεποίθηση που είχε κι ως η πρώτη τοξοβόλος. Εκείνη η διένεξη, ήταν η πιο δύσκολη, καθώς αμφότερα τα μέτωπα μάχονταν άψογα αλλά η Άρτεμις κι ο Ήφαιστος ήταν πολύ νεότεροι των θείων τους, δεν είχαν βιώσει την Τιτανομαχία και πολεμήσει εκεί, δεν είχαν σκληραγωγηθεί μέσα από φωτιά, αίμα και ατσάλι των Κυκλώπων. Έτσι, ορισμένα χτυπήματα των τριών θεών τους ξέφευγαν, ώστε κάποια στιγμή η Ελένη πέταξε ένα εγχειρίδιο κατευθείαν στα πλευρά του Ηφαίστου.