Ο Πόλεμος Των Τεσσάρων #Starterliste21

Θηρευτές Ζωών

Η Αράχνη ήταν η πιο ταλαντούχα και περιβόητη υφάντρα του αρχαίου κόσμου. Ήταν κόρη ενός εμπόρου από τον Κολοφώνα της Ιωνίας. Τόσο ξακουστή, που τεχνίτες από όλο τον κόσμο έρχονταν στο σπίτι της και παρακολουθούσαν ευλαβικά τη διαδικασία παραγωγής των υπέροχων έργων της, που όμοια τους δεν είχαν υφανθεί ποτέ. Κάθε λεπτομέρεια, κάθε μικροσκοπικό στοιχείο αποτυπώνονταν στα υφάσματα, δίνοντας τους την αίσθηση ότι αναπαριστούσαν ζωντανές σκηνές, των οποίων οι ήρωες δρούσαν στην πραγματικότητα, έτοιμοι να κινηθούν ή να μιλήσουν. Ακόμη κι απλός λαός έρχονταν, θαυμάζοντας τη δουλειά της και πολύ συχνά αγόραζαν κάποιο έργο, φυσικά σε τιμή υψηλότατη. Η Αράχνη λάτρευε αυτή της την ασχολία και συχνά δούλευε πάνω στον αργαλειό για μέρες, σταματώντας μονάχα για να φάει και να κοιμηθεί ελάχιστες ώρες.

Η Αθηνά ήταν η θεά που είχε δημιουργήσει τις Τέχνες. Η θεά που προστάτευε τις Επιστήμες και τιμούσε τους σοφούς, σώφρωνες και ευκλεείς, ενώ τιμωρούσε παραδειγματικά τους αλαζόνες. Αυτή ήταν εκτός από τις θεές Δίκη και Θέμιδα που φρόντιζε για την τήρηση της δικαιοσύνης και την ευλάβεια των πιστών. Το αυτί της πάντοτε άκουγε πρώτη τη βλασφημία και την ασέβεια.

Είχε μάθει για την Αράχνη πριν καν γίνει τόσο διάσημη. Από μικρή είχε έφεση στις χειροτεχνίες κι είχε κεντρίσει την περιέργειά της. Την επισκέπτονταν συχνά, όταν ήταν έφηβη, και παρατηρούσε τα πρώτα της έργα, θαυμάζοντας το ταλέντο και ενθαρρύνοντας τη να το καλλιεργήσει. Μέχρι που μεσολάβησε για να τη δεχτούν στη σχολή των τεχνών, εμφανιζόμενη στο όνειρο του διευθυντή, διατάζοντας τον να την δεχτεί αμισθί, αφού αυτό ήταν το θέλημά της.

Η θεά της Σοφίας αυτά δεν τα είχε ξεχάσει. Η Αράχνη όμως, που έβλεπε πόσο θαυμασμό, δόξα και χρυσό εισέπραττε από το μοναδικό της ταλέντο, ξεκίνησε σταδιακά να αλλάζει, να αποκτά ματαιοδοξία κι αλαζονεία. Ώσπου, μια ημέρα, που μια βασίλισσα είχε έρθει να την παρακολουθήσει και την επαίνεσε για το εργόχειρό της, η Αράχνη της απάντησε με τον πλέον άσεμνο τρόπο.

"Σε ευχαριστώ πολύ. Άλλωστε, είναι γνωστό πια ότι τα έργα μου ξεπερνούν στην ομορφιά ακόμα και τα εργόχειρα της Αθηνάς!"

Η θεά της μάχης εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στον Όλυμπο και έραβε έναν χιτώνα με χρυσή κλωστή. Μόλις άκουσε τα λόγια της Αράχνης, ξαφνιάστηκε τόσο που τρύπησε το δάχτυλό της με τη βελόνα κι άφησε μερικές σταγόνες θεϊκού αίματος να στάξουν στο μαρμάρινο πάτωμα. Αδιαφορώντας για την πληγή, σηκώθηκε και πέταξε βιαστικά ως το σπίτι της Αράχνης. Μεταμορφώθηκε σε γριά, για να μην την αναγνωρίσει κανείς, και τρύπωσε στο σπίτι. Σε μηδενικό χρόνο βρέθηκε μπροστά στην Αράχνη. Τη βρήκε να μιλά ξανά για το πόσο ανώτερή της ήταν. Διατηρώντας ακόμη την ψυχραιμία της, της απεύθυνε τον λόγο.