Ο Πόλεμος Των Τεσσάρων #Starterliste21

Τέλος Εποχής

~Απολογούμαι για την απουσία gifs~

Η Γαία βρισκόταν παντού και πουθενά. Απλωνόταν σε όλο τον κόσμο κι όμως, αν κάποιος δεν γνώριζε το σωστό σημείο στο οποίο έπρεπε να την καλέσει, δεν θα τη συναντούσε ποτέ. Και η Αθηνά γνώριζε ποιό ήταν αυτό το σημείο.

"Τόση ώρα που προχωράμε σαν τα βόδια κάτω από τον ήλιο, τι υποτίθεται ότι σκοπεύουμε να πετύχουμε;" Γκρίνιαξε ο Άρης από πίσω της.

"Ίσως να λιώσουμε από τις αχτίδες του σαν τον Ίκαρο και να μας βρει η Γαία σκελετωμένους," γκρίνιαξε με τον γνωστό του ειρωνικό τόνο ο Ποσειδώνας.

"Σιωπή, σκουριασμένοι γέροι κι οι δυο σας!" Τους αποδοκίμασε η Αθηνά και γύρισε να τους κοιτάξει με μια συνοφρυωμένη έκφραση και σκεπτικισμό, παρόλο που η φωνή της δήλωνε ξεκάθαρα ότι ήξερε τι έκανε.

Οι δυο αρσενικοί θεοί δεν ξαναμίλησαν για το υπόλοιπο της διαδρομής.

Η Αθηνά προχωρούσε σταθερά πάνω στην επιφάνεια της γης, με το κεφάλι στητό και όρθιο και τα χέρια της στο πλάι που ορισμένες φορές έκανε μπουνιές επειδή αγωνιζόταν να κατευνάσει τις θυελλώδεις σκέψεις της. Πάντοτε πάλευε με το μυαλό της. Η Σοφία της μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε Παράνοια.

Έφτασαν στην Έρημο της Σαχάρας. Είχαν διασχίσει την Πελοπόννησο και  πέταξαν πάνω από τη Μεσόγειο Θάλασσα, με τη βοήθεια των αετών του Δία. Ο Ποσειδώνας προτίμησε να κολυμπήσει. Ο Ήλιος έκαιγε τα πάντα. Ο Λίβας ήταν βασανιστικά καυτός εκείνη την ώρα της ημέρας.

Η Αθηνά αγνόησε τη ζέστη, τον καυτό άνεμο, την άμμο που τους χτυπούσε στο πρόσωπο και τον σαρκασμό του Ποσειδώνα που καταριόταν τη γενειάδα του και προχώρησε για μερικά μέτρα μέχρι που έφτασαν σε έναν λόφο. Η θεά σκαρφάλωσε ως την κορυφή του και στάθηκε όρθια εκεί. Ο Ποσειδώνας κι ο Άρης την ακολούθησαν.

Η θεά της Σοφίας άνοιξε τα χέρια της και κοίταξε προς τα κάτω στην άμμο.

"Γη, μητέρα όλων των θεών και όλων των ανθρώπων, ταπεινά σε καλώ κοντά μου, η Αθηνά, η κόρη του Δία, του αγαπημένου σου εγγονού, αυτού που έσωσε το ανθρώπινο γένος. Γνωρίζω ότι τελικά να μην τον αγάπησες τόσο, παρόλα αυτά έρχομαι εδώ σαν δούλη σου και σε παρακαλώ να φανερώσεις την μεγαλοπρεπή σου μορφή στα ανάξια μάτια του εγγονού σου του Ποσειδώνα, του δισέγγονου σου του Άρη και της ανάξιας Αθηνάς."

Οι δυο αρσενικοί θεοί δεν πίστευαν στα αυτιά τους μετά την παράκληση της Αθηνάς. Δεν αναγνώριζαν την περήφανη, δυναμική και τολμηρή θεά. Σαν κατάδικος που παρακαλά για έλεος ικέτευε σιωπηλά το χώμα η θεά να φανερώσει τη Μεγάλη Γαία.