ေလျပည္ေတြသည္ ခ်စ္သူဆီသို႔မပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္………
ေနမင္းႀကီးသည္လည္း မည္မွ်ထြန္းလင္းေပးေစကာမူ ခ်စ္ရသူကို ရွာမေတြ႔ခ့ဲ ………
အေၾကာင္းမ့ဲစြာ အဆက္အသြယ္ျဖတ္သြားေသာခ်စ္သူအတြက္ မိုးစက္ေလးမ်ားကေတာ့ သူနဲ႔ထပ္တူ ငိုေႂကြးေပးၾကရွာသည္။
အလြမ္းရက္ေပါင္း မည္မွ်တာရွည္ရအံုးမည္နည္း …………
စက္ပိတ္ထားေသာ ဖုန္းနံပါတ္တခုကို အႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေခၚရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔ကို တျဖည္းျဖည္းတိုက္စားခံခ့ဲရသည္။
အရမ္းခ်စ္တယ္လို႔ဆိုခ့ဲၿပီးမွ အခုခ်ိန္မွာေရွာင္ပုန္းေနတာဟာ မင္းအခ်စ္ေတြေျပာင္းလဲသြားတာေၾကာင့္လား …
အေနေဝးရင္ ေသြးေအးသတဲ့ခ်စ္သူ !
ငါ့ရဲ႕အေဝးကို ၾကာၾကာမသြားပါနဲ႔လား ။
မင္းပံုရိပ္ေတြ အသက္ဝင္ခ့ဲတ့ဲ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးလဲ ေျခာက္ကပ္ခ့ဲၿပီ ။
အတူတူေလွ်ာက္ခ့ဲဖူးတ့ဲ လမ္းေလးေတြလဲ အထီးက်န္လို႔ ……
မင္းအိမ္ေရွ႕မွာမိုးလင္းထိေစာင့္ရင္း အိပ္ပ်က္ညေတြလဲ ေက်ာ္လြန္ခ့ဲရၿပီ ………
အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးတခုေတာ့ ေပးခ့ဲသင့္ပါတယ္ ဂ်ံဳးဂု !!!
မိုးစင္စင္လင္းလို႔ ေနေရာင္ျခည္ အားေကာင္းစြာ အလင္းျဖာသည့္တိုင္ အိပ္ရာထက္မွ ထဖို႔စိတ္ကူးမရွိေသးပါ။
မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိသည့္တိုင္ ေမွ်ာ္ေနေသးသည့္ " Morning " ဆိုေသာ Message ေလး …
ကေလးမ်ားလို လိုခ်င္တာမရလို႔ ေအာ္ငိုလိုက္ဖို႔လဲ အခြင့္မရွိ။
တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးလာတာ တပတ္ေက်ာ္ခ့ဲၿပီ ။
အခုလိုတေယာက္တည္းက်န္ေနခ့ဲရတာ ကိုယ္တကယ္အဆင္မေျပဘူး ဂ်ံဳးဂု ..………
စိတ္သြားရာ ကိုယ္မပါႏိုင္သလို … ကိုယ္သြားသည့္ေနရာကိုလဲ စိတ္ကလိုက္မလာပါ။
ေလးတြဲ႕ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ရံုးခန္းသို႔သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနမိသည္။
ထို႔ေနာက္ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ကားေပၚသို႔တတ္ခ့ဲလိုက္သည္။ ႐ံုးခန္းသို႔မဝင္မီ အက်င့္ပါေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲသို႔ ေဝ့ဝဲၾကည့္မိသည္။
ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕၊ Customer အနည္းငယ္ ျဖင့္ ရွိေနေသာ ထိုဆိုင္ေလး၏ ျမင္ကြင္းသည္ ပံုမွန္ျဖစ္ေပ့မ့ဲ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဝမ္းနည္းျခင္းပံုရိပ္တခု ။
