The dark Side

Bare tijden

'S'ochtend zat de familie Joost aan het ontbijt. Toen er in eens iemand op de deur klopte. "Klop klop klop". Vader deed open en groette de man vriendelijk. De man in de deur opening sprak " mr. Arald Joost de dienst plicht is in gegaan we zijn in een tijd van oorlog. U krijgt een dag om uw spullen te pakken en afscheid te nemen van u familie." Na dit gezegd te hebben liep de man weer weg. Toen kwam vader terug aan tafel en vertelde wat er zo juist gebeurd was. Mama werd erg verdrietig, ik ook maar probeerde het niet te laten merken. Die dag was de ergste dag in me leven. Pa ging zijn spullen pakken. Ik bleef alleen achter met mama in de keuken.

De volgende dag vroeg in de ochtend "klop klop". Vader deed open en ja hoor daar stond de grote wagen klaar om te vertrekken. Er zaten al 5 man in. Pa liep nog even naar mama toe en fluisterde iets zacht in de oor. Zo zacht dat ik het niet kon horen. Toen liep pa naar mij toen en zij tegen mij dat ik goed op mama moest letten en voor de aankomende baby. Ik beloofde hem dat en toen werd pa meegenomen.

Ik ben Maria 16 jaar mijn moeder is hoog zwanger en vader is door mannen van het leger meegenomen. De laatste paar dagen ging het verschrikkelijk snel maar nu ben ik nog alleen met mama en de aankomende baby.vader had nog drie bollen wol achter gelaten. Voor kleren voor de baby. Moeder vertelde dat ik die kleren moest gaan maken want zij zou het niet kunnen. Er was zeker nog genoeg eten voor drie weken maar daarna moesten we maar kijken hoe we aan eten kwamen.

Er waren al weer 2 weken om het eten werd schaars de wol was op en ik had pas 1 setje af voor de baby dat was nooit genoeg en het is ook nog een kort setje. Moeder lag op bed ze kon amper lopen maar schreeuwen kon ze wel elke 10 minuten schreeuwde ze wel iets dat ze wat wou: drinken, natte doek, eten en zo ging het maar door. Ik werd er gek van maar ik had vader het beloofd. Elke dag ging het zo door. Ik ging even kijken hoeveel eten er in de kast lag.( die vader had gemaakt) er lag nog voor 1 dag in dus moest ik buiten naar eten zoeken. Dat vond ik wel even fijn weg van het gezeur van mijn moeder.

Buiten was een protest aan de gang tegen de rijke. Die alles hebben: drinken, voedsel, kleren, huizen, verwarming. Ze helpen ons niet eens en omdat ze rijk zijn hoeven ze niet mee te vechten met de oorlog. Iedereen vindt het oneerlijk dat de rijke alles hebben. Ik dacht waarom geven ze die protesten gewoon niet op laatste keer werd er een muur gebouwd om de stad van de rijke zodat de arme weg blijven. Wij hebben ze nog nooit wat aangedaan. Zij wel. Zij hebben ons geplunderd.

Ik liep gewoon snel door om eten te zoeken. Na zeker 3 km lopen zag ik een jongen naast een boom zitten. Hij was zeer netjes gekleed met dure schoenen dat moest een rijk iemand wezen. Eerst schonk ik er geen aandacht aan maar, toen ik dichter bij kwam zag ik dat ie gewond was en liep ik naar hem toe om te helpen.

En dit is het einde van het eerste hoofdstuk ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Bijna elke week maak ik een nieuw hoofdstuk. Dus tot volgende week!

Mvg lollezervandedag ;)