Yokus basi nefessiz, adimlarim tutarsiz…
Yeniden yalpaliyorum, beyazdan siyaha dustu dusecek dusler…
Ah bu sarhosluk… Yorgunum…
Kopuk gecelerimin sessiz dusleri gibisin…
Ciglik cigliga icimde ve sonsuz bir susussun aynadaki siluetimde.
Belli belirsiz dustum… Dus’tun…
Acimadi canim ama bir morg sogukluguna suruklenmisim derin ic kanamamla…
Ne bir parmak izi ne bir kanit… Susarak oldurdun beni…
Agzinin icinde yuvarlanan harfler bana dair olmadi hic ve bir kez olsun adim adam gibi cikmadi agzindan…
Usudum…
Cok usudum…
Morarmis tirnaklarimin kuytulari bile senle dolu ama hissedemiyorum…
Dondum…
Bir kez olsun simsicak dokunmadin bana…
Saclarimi bembeyaz yastigina dagittigimda bir kez olsun oksamadin…
Oysa ben sana gelmistim kadinligimla degil kalbimle…
Kalbin bende olsa kadinligimida burunurdum…
Senin aklin uzaklarda benim aklim benden cok uzaktaki sende…
Akilsizim…
Bu soguk duvar… Bu uzaklik…
Dokunma bana…
Usuyorum…
Bu karanlik sokak, bu soluk soluga kacis..
Nerdeyim, kimdeyim ?
Nedensiz…
Zamansiz…
Ve sen…
Benden caldigin hayatimi kirlettin mi bir fahisenin kollarinda ?
Hayatimin senin ellerinde oldugunu bilemedin bir kez olsun…
Ve ben…
Unutmadan ama umutlanmadan sessizlikteyim…
Teget geciyor olum…
Deliligimi percinliyor ama almiyor beni bu hayattan sensizlik…
Surunduruyor ama oldurmuyor…
Ne aglatiyor ne gulduruyor…
Sahi hayal miydi bunlar ?
Normal deliligimin umursamaz kahramani…
Bile bile yarattim seni…
Tanri kadar guclu degilim ki yarattigimi yok edeyim…
Yoruldum, uzak dur artik duslerimden…🌼
#şiir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sengibideğil
Romancesen gittikten sonra kimse sen gibi olamadı meğerse kimse sengibidegil
