Hayat çok garip. Birileri doğar iken bazıları ölüyor. Ben doğanlardanım ve pek de şanslı sayılmam. Ne de olsa işin sonunda ölenlerden olacağım. Bu kısa ve acımasız dünyada karmaşık bir ilişkiden meydana gelmiş bir varlığım. Çocukken hep derdim, büyümek istiyorum diye. Ama artık istemiyorum. Büyüdükçe büyüyen ben, büyüdükçe küçülen küçüklüğümde boğulmaktayım. Çocukluğum. Çok özledim. Yokluk içinde büyüdüğüm günleri, en çok da mutluluğumu özledim.
Arkadaşlarımı ve güzel anılarımı çok özledim.
Peki ya zaman?
Zaman bu kadar hızlı geçmek zorunda mıydı?
Edindiğimiz o sade saf anılarımız solmak zorunda mıydı?
Neden o günlere geri gidemiyoruz?
Neden o duyguları yeniden hissedemiyoruz?
Şimdi büyümekle gelen ağır yük ve sorumluluklar, geçmişe dair anılarımızı gölgeliyor.
Bu pek de acı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eski Günler
Short StoryEski günler ne güzeldi değil mi? Hepimizin o özlediği güzel ve mutlu günler.. Şimdi nerede o günler söyleyebilir misin? Eski günleri geri getirebilir misin? Peki ya kaybettiklerimizi? Mutluluğumuzu? Evet biliyorum bende getiremem. Ama en azından siz...
