When Love Did Its All Duties (COMPLETED)

Chapter 33

What the hell? Just what the hell? Anong isasagot ko ngayon? Ayoko man sabihin dahil kahit paano ay may pinag samahan kami pero nababaliw naba siya?

Bakit? Yan lang ang tumatakbo at nag lalaro sa isipan ko sa mga oras na ito! INANG KOOO! BAKIT?!

"Uhh... Tita baka po nag kakamali lang kayo ng kausap?" Hindi kona talaga alam kung tama pa ba ang takbo ng pag uusap na ito. May parte sa akin na ayaw maniwala dahil malabo ang mga pangyayari pero may bahagi sa akin ang nag pangatal sa katawan ko dulot ng matinding kaba. 

"A-ahh eh hindi po ba dapat ay si--" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil nag salita siyang ulit. At humigpit ang paghawak niya sa kamay ko.

"No hija, from the very first you're the one I want for my son" hindi ko mahanap ang tamang sagot sa mga sinasabi niya dahil BAKIT NGA AKO?! Eh katabi ko lang ang babaeng ipinagdidikan nilang ipalit sa akin ni Tyrone. Tumingin ako kay Tyrone para sana humingi ng kahit ano tulong o kahit mag salita manlang siya pero nag iwas siya ng tingin. 

WHAT SHALL I DO?

"Sorry po Tita pero mukhang nagkakamali lang po ata kayo" Nag aalangang kinalas ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko but then suddenly my body stiffened when she started to cry. I was about stand when she speak with her voice shaking.

"Please... please..." naluluha na rin ako pero hindi ko pa rin alam ang isasagot ko. Lumapit na si Tito Threvior kay Tita para patahanin at pakalmahin ito. Mas lumakas ang pag iyak niya na nakapag pabahala sa aming lahat. "Call the nurse anaka" utos ni Tito na agad namang sinunod ni Ty. Hindi ako lumayo dahil pakiramdam ko ay ako ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito. 

"I'm so--" hindi ko natapos ang pag sasalita ko ng bumukas ang pinto kasabay ng paglabas ni Andre. Alam ko ang dahilan kaya hindi ako nagtaka. Siguro ay mamaya ko nalang ipapaliwanag sa kaniya na wala naman akong balak na tanggapin ang sinasabi ni tita, sadyang mahirap lang syang tanggihan ngayon dahil sa kalagayan niya.

Napansin ko rin ang pagkawala ni Mariel sa kwarto, but I didn't mind. She's not important anyway.

Dumating si Tyrone kasunod ang nurse at tinurukan nila ang mama niya ng pampatulog. Nag hintay lang ako ng ilang minuto para humupa ang nangyari bago mag paalam.

"Tito, Ty. I think I need to go" ilang na ngumiti ako sa kanila dahil basta! ang gulo nila!

"Think about it hija, please. Save my wife" 

Hindi ako sumagot, bahagyang yumuko ako bilang paalam at lumabas na ng kwartong iyon.

Habang nag lalakad ay sinubukan kong tawan si Andre, pero cannot be reach. San ba nag tungo ang kapreng yon? haysstt! 

Nang makalabas ako ng hospital ay nag tungo akong parking nag babakasakaling duon na sya dumeretso at hinihintay ako. Hinanap ko ang sinakyan namin, pero wala? What the hell? Iniwan ako?

Napaka bwiset! Alam na wala akong sasakyan eh. Sinibukan ko muling tawagan siya pero nakapatay ang phone niya. No choice ako kundi maglakad papuntang sakayan ng tricycle dahil malapit lapit lang naman ito sa condo. 

I just text him na uuwi nalang ako tutal ay iniwan niya lang naman ako. What's the point kung mag hintay pa ako diba? Mamaya ay marape pa ako dyan o kung ano pa man, laganap pa naman ang mga adik. Hay buhay.