When Love Did Its All Duties (COMPLETED)

Chapter 55

Andre's

Things went well but not at all. Nabawi ko ang kapatid ko at ngayon ay masaya nang lalo ang aming pamilya. Nagaadjust pa sya lalo na at namatay ang kinikilala niyang tatay, si Mr. Santos.

Nang malaman niyang wala na siyang tatakbuhan at iyon na nga talaga ang katapusan nya ay hindi nya matanggap.

He knows that he's going to be in jail that's why he killed himself. Nagagawa nga naman ng mga taong ayaw maging talunan at ayaw umamin sa mga nagawa nilang kasamaan.

Mas pinili niyang wakasan ang kanyang buhay para hindi sya masadlak sa kahihiyan ang kaniyang sarili.

Yes, I got back my little sister pero hindi pa rin kumpleto at alam na alam kong siya ang kulang. Hindi sapat na alam kong ligtas siya cause I want her back. Hindi nawala ni nabawasan ang pagmamahal ko para sa kaniya kahit halos isang taon na ang nakalipas.

I'm glad she's doing well at siya na din ang bagong CEO ng company nila. Her dad entrusted her to take care if their properties. Hindi ako nahuhuli ng balita sa kaniya kaya naman alam ko rin na mayroong lalaking nalilink sa kaniya.

Matapang akong tao pero pagdating sa kaniya naduduwag ako. I'm nit scared to know if the guy was really interested to her but what I fear for is, what if she also wants the guy.

Hindi ko kayang tanggapin na malamang mayroon siyang mamahaling iba. But she did leave me. If I was at her shoes, I couldn't do that to her. It really pained me knowing that she did the thing that I will never and I couldn't do te her.

But the thought didn't make sense. I still want her... I still love her at hindi iyon nawala kahit kailan.

Even she dumped me, I don't care. All I want now is to have her again.

"Hey big brother! Your spacing out!" Huh? Oh!

I am having a dinner with my two sister.
"Sorry..." I apologized.

"Kung ganyan lang din naman ang gagawin mo palagi, walang mangyayari sa iyo. Walang mangyayari kung iisip isipin mo lang si ate Thalia. Sundan mo na kasi! Said Brittany.

"Tsh. Alam mo hindi ganon kadali yon. Bata kapa kaya hindi kapa ganoon kaseryoso sa mga bagay bagay. Kaya hwag ka munang mag boboyfriend."

"Kuya's right. Don't be like me." Andrea said, may pinagdadaanan, her long time boyfriend dumped her for he got someone pregnant. At hindi nya matanggap yon dahil iniwan siya nito dahil sa bestfriend niya. Naawa nga ako minsan dahil twing ichecheck ko sya sa kwarto nya kapag gabi palagi siyang umiiyak.

Tinangka kong turuan ng leksyon yung ex nya pero nagalit lang siya sakin. Dahil sa sobrang bait nya ay hayaan na lang daw dahil kapag may nangyari pang masama kay Jake ay kawawa daw ang bata.

Mas lalo lang ako nafrustrate sa mga narinig ko sa kaniya. Mas kaniyang masaktan kesa ibang tao. Dapat sa mga ganong klase ng lalaki ay pinuputukan dahil hindi nila kayang maging totoong lalake. Mga walang paninindigan.

And that thought poke me. Natauhan ako, tinamaan ako sa sarili kong salita.

"Tapusin nyo na ang pagkain let's go home. Bukas aalis ako." Wala pa man akong ibang sinasabi ay sabay silang nagsalita.

"Susundan mo na siya?" I nodded.

Sabay na naman silang tumili at nagsalita.

"Finallyyyyy." Ang sakit sa tenga.

-,-

——
"Ha." I sighed. This is it.

Ang hirap lakasan ang loob lalo na at yung haharapin mo ngayon ay yung pinakamahalagang tao sa buhay mo.

I missed her so much. How I wish she does too. At sana ako pa din dahil mukhang hindi ko kakayanin kapag hindi na.

"Alvin." I called my cousin if you all still remember him.

Nauna na siya sa hotel kung saan nag stay si Thalia. According to my PI, Thalia will attend business event and also needs a representative from my company. Before, I was sending my secretary for the event but now, I insisted.

"All set." I hund up. Wala akong planong biglain si Thalia. Sinong hindi mabibigla kung biglang dadating ang ex mong hindi mo nakita ng ilang  aon tapos bigla kang kakausapin.

Until now I was not sure if we're akready done dahil hindi naman ako pumayag dati na mag hiwalay kami.

But if she insisted that we're already done. I am willing to start over again and make her fall for me again and again.

As what I was saying, ayoko syang biglain pero ramdam ko kung sasabihin ko lang sa kaniya na gusto kong ayusin at ibalik alam kong iiwas lang siya.

Thalia, what did you do to me? Binabaliw mo ako. I took out the necklace from my suit pocket. Galing pa to sa Sicily, halos buhay ko ang kapalit ng kwintas na to.

Handa na akong ibigay sa kaniya ang lahat.

"Let us welcome the CEO from Morgan Group of Company!" The emcee announced. And then a gorgeous fresh lady walk towards the crowd. Fuck. How I missed her. Nangilid pa ang luha ko at patago ko itong pinunasan.

She was smiling but her smile didn't reach her eyes. How I wish I am the one who makes her happy right now.

Kulang ang ngiti niya. Sana ako yung dahilan kung bakit hindi mapunan yung ngiti nyang sing ganda ng kalawakan.

I tried to catch her eyes but unluckily, hindi siya tumingin sakin. But it was okay, simula pa lang naman to.

Thalia's

I exhailed before I walk towards the stage. Ito ang unang beses kong mag attend sa isang malakihang event ng bawat sikat na kumpanya sa mundo. I was happy that my company is listed.

Hindi biro ang maging CEO ng isang malaking kumpanya. That's why I was so happy when my dad decided to entrust me our company. Malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil kahit hindi ito ang kursong pinagtapusan ko ay nagtiwala pa rin siya sa kayayahan ko.

I am really thankful.

But then, it was still feel incomplete and empty. May kulang at alam na alam ko kung ano— hindi, kung sino.

Akala ko kapag natuto ako magiging masaya. Aayos at tatama ang mga mali. But I was completely wrong. I realized, okay lang pala kahit masaktan as long as it is worth it.

Kase sa makalipas na halos isang taon. Kahit sa palagay ko tama ang ginawa but it did feel the opposite. Mas okay palang masaktan basta't alam mong may taong nag aantay at nagmamahal sayo. Ayos lang magmukang tanga basta ang mahalaga magiging masaya ka.

Hindi yung ginawa mo nga yung tama pero pakiramdam mo mali pa rin kase hindi naman naging masaya ang resulta ng desisyon mo. Alam kong mali rin kung hahayaan mong wala kang alam pero ganon pa man gumawa pa din ako ng desisyon sa sarili ko at ni hindi ko manlang pinakinggan kung ano yung rason niya.

Kung kailang huli na tsaka ko narealize na dapat pala pinakinggan ko kung ano yung dahilan at kung bakit nya yon nagawa. Kase ako yung girlfriend nya at dapat mas nagtiwala pa ako. Kase dapat alam kong sa lahat ng tao, ako dapat yung makaintindi at makakilala sa kanya.

Dapat sa lahat ng tao ako yung mas dapat nag tiwala sa kaniya, sumuporta at magmahal. But what did I do?

I admitted that I did the wrong move at hindi kona mababawi iyon. Ngayon, hindi ko alam kung paano ibalik. Kung paano bumalik.

How I wish, I was still the girl he is wishing for. I wish that I was still the girl he wants, the girl he loves...

How I wish, Andre still loves me...

——

Ayieee nakapag update na naman si ako. Busyyyy

—-
bela_kook