Back to You

Chapter 4

Chapter 4

Nagmamadali akong umalis, hindi naman kalayuan iyon sa school kaya agad akong nakarating doon. Wala pang gaanong tao kaya sa pinakadulo ako naupo. May lumapit na waiter kaya umorder nalang ako. Mahal pa naman dito!

Napangat ako ng tingin ng marinig kong bumukas ang pinto ng café. At nanigas ako ng makita ko kung sino ang mga dumating, John and Caryl!

Caryl is our schoolmate when were highschool! Pinagseselosan ko siya noon dahil masyado siyang dumidikit kay John! He likes John way back then! And now, seeing them together proved that my mind is totally right! He has an affair with her! Yumuko ako para hindi nila ako makita!

Gusto ko ng maiyak sa nakikita ko! They were so sweet! Holding hands, chatting closely to each other and lastly kissing with so much love! Tila ba wala silang nakikitang tao sa paligid nila ng maghalikan sila!

Nagulat ako ng may maglahad ng panyo sa harap ko, pag-angat ko ng tingin si Yohan iyon!

"Wipe your face!" Napahawak ako sa pisngi ko at naramadaman ko ang pamamasa niyon! Umiiyak na pala ako?!

Dali dali kong kinuha yung panyo at agad pinunasan ang mukha ko. Umalis na siya ng makuha ko ang panyo!

Kahit masakit nag-stay pa rin ako doon para hintayin silang umalis! Ayokong makita nila ako, dahil hindi ko alam kung anong magagawa ko!

Nang makalabas ako ng café, biglang umulan ng malakas! Natawa nalang ako! Ganito yung mga scence sa TV, bigla bigla nalang uulan, at ang bidang babae na nasaktan sa dahilanang niloko sila ng kanilang mahal, ay maglalakad sa ilalim ng rumaragasang ulan at iiyak. Sabi nga, mainam na maglakad sa ulan habang umiiyak, kasi nobody will see you crying! No body will see your pain kahit na sandali lang. Tanging ang ulan lamang ang nakakaalam sa mga luhang pumapatak sa iyong mga mata.

Dahil sa motto kong bawal magkasakit, hindi ako gagaya sa mga bidang babae sa TV, kaya magtataxi nalang ako! Bawas allowance ko sa manlolokong iyon! Tsk!

Day"s passed! I've never communicate to John anymore. I had enough! My pain is enough!

Pinilit kong maging masaya kahit sa looban ko sobrang sakit pa rin. Being with my new friends is enough for me! Sapat na ang presensya nila para maging masaya ako panandalian!

"May gusto nga kasi sayo si Ryan!" Kanina pa nagbabangayan sina Regine at Aica! Dahil ako yung tipong tao na tahimik lang, nakikinig na lamang ako sakanila.

"Diba nafe-feel mo rin, Ally?!" Binalingan ako ni Aica! Tumango nalang ako. Halata naman kasing may gusto sakanya yun!

"See?" Ani Aica!

"Talaga ba? Hindi ko kasi siya type! Tsaka, aral aral muna bago jowa jowa!" Sagot naman ni Regine! Nag asaran pa ang dalawa!

"Hi!" Napabaling kami, si Ryan ang bumungad saamin!

"Hi Ryan! Upo ka!" Si Aica na ang nag-aya at nakita ko ang pagsiko niya kay Regine! Ang kulit ng dalawang ito!

"Si Regine ba ang pinunta mo? Gusto mo bang iwan na namin kayo?!" Ani Aica na bakas sa boses ang pang-aasar kay Regine!

"Hindi na! Nandito ako para makipag-kaibigan!" Ngumiti ng wagas si Ryan! Tumango ako.

"Oh! Okay! Ani Aica na ngayon ay inaasar si Regine!

"Are you okay, Ally?!" Nabaling ako kay Ryan! Kelan pa kami naging close ng lalaking ito? Makapagtanong akala mo tagal na kaming magkakilala at tila alam niya ang nararamdaman ko ah!

"Oo! Do I look I'm not okay?!" Nakataas na kilay na tanong ko dito.

"As far as I see, no you're not!" Sagot nito!

"Manghuhula ka ba?!" Natatawa siyang umiling.

"Hindi! Nababasa ko kasi ang mga mata ng taong malungkot. Yun bang pagkakita mo pa lang sakanyang mga mata alam mo na agad na may pinagadaanan siya!" Sagot naman nito! Bahagyang kumunot ang noo ko sa kanya!

"Okay ako! Okay na okay!" Madiing sabi ko! Ayoko ng maalala pa ang panlolokong ginawa ni John! Kalimutan ang dapat kalimutan!!