Choco Kiss and Fairytale (Soon To Be Published Under LIB)

CKAF 19: Misuderstanding?

CHAPTER XIX

CHAVE

My body felt sore. Dahil iyon sa kabibiling ko kagabi, I couldn’t sleep, the kiss was haunting me. At bago pa man pumatak ang alas cinco nang umaga ay nakapag-desisyon na ako. Sisiputin ko si Nereus and straighten things out.

He has to know my feelings and these crazy unexpected things.

 Nakakatimang ang overflowing positive energy ko sa katawan. Kahit alas-otso pa ang  pasok namin ni Athene ay naligo na ako at bumaba para tumulong kay Yaya but it turned out na gising na at si Wayllon ang kasama nito sa kusina.

“Good morning,” bati niya sa akin. Abot hanggang tainga ang ngiti nito. I felt bit awkward, tinanguan ko na lang siya.

Nakapagdesisyon na ako pero hanggang ngayon ay wala pa rin akong maisip na paraan kung paano ko ipapabatid iyon sa kanya. Malalim opo, malalim talaga. Kaya naman napabungtonghininga na rin ako.

“Problem?”

“Wala naman. I’d take a coffee, hiyang hiya ako, hindi ka man lang nag-offer,” biniro ko na lamang siya.

I feel rattled this day, nagmamadali akong umuwi ng boardinghouse kasama si Athene. Paranoid na rin na hindi ko maintindihan. I felt I’ll get sick. Hindi naman masakit ang puson ko dahil hindi pa naman ako magkakaroon. During vacant hours ay nagpasama ako kay Kerry na pumunta ng mall at tulungang bumili ng isusuot ko mamaya.

Well, this brat insisted I must pick the white cocktail dress. “Daig ko pa ang mag-po-prod sa Miss Universe nito, ah.”

“Gaga, maganda ‘yan dun sa red stiletto ni Athene. Hiramin mo na lang para ‘wag ka nang gumastos. Pero isipin mo ring mabuti ang mga dapat mong bitawang salita later ah, this is it or this isn’t.”

“Napag-isipan ko na ‘yan. And I hope you’re proud of my decision, friend.”

“Who says I’m not. That’s brave and I love you friend.”

“Huwag  ka na ngang magdrama pa, baka magkaiyakan lang tayo. Alam mong hindi ‘yon pwede, pang-punch line lang ang fez natin. Hindi bebenta sa mga teleserye.”

After we’ve been to Silverworks, ay lumabas na kami. Pati ulan ay napapansin ko. Minsan talaga sa buhay ng isang tao, lumalabas ang pagka-weirdo. Hindi iyon kaila, nakakatuwa ngang malaman na weird ka pala, ang cute. Such as now, ngayon ko lang na-appreciate ang pinong pagbuhos ng ulan. Hindi ko kinuha ang payong sa backpack ko, I sprea d my arms and walked silently, slowly and circled feeling those streaks in my face. I breathed calmly. Bakit ngayon ko lang nadiskubre na ganito kaganda ang mundo?

“Hoy, gaga ka ba? Magkakasakit ka niyan. Tara na nga.”

Nakakainis naman, ngayon pa siya nanira ng moment.

May twenty minutes pa bago ang susunod naming klase, dahil wala naman kaming assignments at nagkakaingay lang ang mga baliw sa loob, including Athene na dumadaldal na rin. Nakakapanibago ang babaeng ito, luma-laughtrip a rin kasama ang mga maagas na wala naming binatbat sa loob. Mga pa-pogi lang ba. Normally, she’d get separated from this type of mob and burn her eyebrows over her notes.

Tahamik kong kinuha ang notebook ko at nagsulat. Love is unexpected. You can’t expect it to happen in a romantic place…

“Ano yan, Mercedez?” Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon upang iiwas iyon kay Yssa. Hawak na nito iyon, natampal ko na lang ang ulo ko at tahimik na tinitigan siya. “So you’re in love? Hah. Kalokohan, akala mob a susuklian niya ang pagmamahal mong walang kwenta? Poor girl. Layuan mo siya, Mercedez or else you’ll end up like a chick left by the mother hen at the road while the storm is surging.”