Δυο μέρες μετά
"Aκόμη δεν του είπες οτι θέλεις να χωρίσετε?" της λέω ψιθυριστά και μου κάνει νόημα να βγω έξω απο το δωμάτιο.
"Μιλάω στον μπαμπά μου τώρα."
Με σπρώχνει να βγω απο το δωμάτιο και κλείνει την πόρτα.
Και την κλείδωσε κιόλας!
Δεν ήθελα να πιέζω καταστάσεις αλλά έχουμε συμπληρώσει δυο 24ωρα που έχουμε σχέση και δεν την είδα να παίρνει ένα τηλέφωνο..
Αχ ..λες να την ντούπαρε και να το μετάνιωσε?
Βάζω ένα ουίσκι σκέτο και το κατεβάζω με την μια.
Μπα δεν βοηθάει..
Δεν νομίζω να με κοροιδεύει..δυο μέρες τώρα που τα έχουμε..δείχνει να περνά πολύ ωραία..δεν θέλω να τελειώσει η εκδρομή μας..
Επίσης όπου και να πηγαίνουμε κρατιόμαστε χέρι χέρι ..αν και θα ήθελα να περπατάμε αγκαλιά..αλλά δεν θέλω να την πιέσω..απλά όταν κρατιέσαι απο τον άλλον απο το χέρι..ε..δεν τον νιώθεις τόσο πολύ στο σώμα σου..και..και..ακόμη δεν βγήκε απο το δωμάτιο.
Χτυπάω διακριτικά την πόρτα. Ξανά.
"Δεν τελείωσα ακόμη!"
Ορίστε ..με έχει φάει το άγχος..εδώ την ακούω να μου λέει τέτοιες ατάκες και δεν μου σηκώνεται..
Εγώ πάντως ..είμαι τρυφερός μαζί της..και τα δυο βράδια που κοιμηθήκαμε αγκαλιά..έπεσε πολύ σεβασμός..ούτε όρμηξα ..ούτε έκανα κάποια κίνηση..εντάξει ίσως να έτριψα τον γιγάντιο λίγο στο ποδαράκι της όταν ξύπνησα αλλά τον μάζεψα κατευθείαν όταν με αγριοκοίταξε.
Ρε τι φλώρος έχω γίνει..ρε πόσο ξευτιλίζομαι..ρε πόσο..
ΑΜΑΝ ΒΓΗΚΕ!
"Μαράκι μου χώρισες?"
Ξεφυσάει.
Γιατί ξεφυσάει?
"Αν υποψιαστώ Μαρία πως δεν τον χώρισες...ε δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει.." λέω γρυλίζοντας μέσα απο τα δόντια μου και την βλέπω να ζαρώνει σε μια γωνία.
Μα γιατί?
"Τον χώρισα..όλα εντάξει..μας ευχήθηκε..οτι καλύτερο.."
Την λοξοκοιτώ.
Μάλιστα...
Αυτός πριν λίγες μέρες την κυνηγούσε με το αυτοκίνητο και πήγε να μου σπάσει την πόρτα του σπιτιού..πολύ ψύχραιμα το πήρε..
"Πολύ ψύχραιμα το πήρε..Μαράκι.."
Ρε τρώω δούλεμα..
"Ε τώρα τι να κάνουμε? οτι μου είπε σου λέω.."
