Δημήτρης
Με εκνευρίζει ..
Mε εκνευρίζει που με διέγραψε έτσι απλά..με εκνευρίζει που εκείνος είναι τριάντα..δεν αντέχω να σκέφτομαι πως κάποιος άλλος την έκανε δική του, η Μαρία είναι δική μου, είναι το δικό μου κορίτσι και δεν επιτρέπω σε κανέναν παπάρα να αγγίζει οτι είναι δικό μου.
Αυτό είναι. Τέλος ο σεβασμός και οι ηθικές αναστολές.
"Θέλεις ζοριλίκια Μαρία?" της λέω αυστηρά και την βλέπω οτι με κοιτά θυμωμένα.
"Δεν είσαι ικανός να με ζορίσεις Στασινέ. Για την ακρίβεια δεν γεννήθηκε ακόμη ο άντρας που θα το κατορθώσει αυτό" το ύφος της αλαζονικό και νιώθω πως με τρελαίνει ακόμη περισσότερο.
"Αυτό θα το δούμε"
Θα την διεκδικήσω ως γνήσιο αρσενικό που είμαι.
Την πλησιάζω και την ρίχνω στο καναπέ..την φιλάω δυνατά και με πάθος , όπως τόσες φορές ήθελα να το κάνω και συγκρατιόμουν γιατί είναι μικρή.
"Είσαι βλάκας Στασινέ" την ακούω να λέει ανάμεσα στο φιλί μας αλλά δεν πτοούμαι.
Δέχομαι την πρώτη μπουνιά στην κοιλιά.
Με πέθανε..που σκατά έμαθε να χτυπάει έτσι?
Αλλά είμαι σκληρός και δεν το δείχνω.
Συνεχίζω να την φιλάω..
"Σε θέλω Μαρία ..με τρελαίνεις γαμώτο " μουρμουράω χωρίς να σπάσω το φιλί μας. Με χτυπά και με φιλά μαζί.
Υποθέτω αυτό είναι καλό σημάδι.
"Τον θέλεις τον παπάρα που βρήκες ρε Μαράκι ή μου κάνεις σπάσιμο?"
Τελείως κλαψιάρης ακούστηκα.
Ο κάφρος άγγιξε τα πεπονάκια της..άκουσε την καρδούλα της να χτυπάει? και εκείνη το επέτρεψε?
Νιώθω απελπισμένος, ερωτευμένος και..
Με χτυπάει μια ακόμη πιο δυνατή μπουνιά . Αφήνω ένα επιφώνημα πόνου αν και προσπάθησα να το συγκρατήσω και την βλέπω να με κοιτά με ανησυχία.
ΜΕ ΘΕΛΕΙ!
Χαμογελάω λοξά.
"Τι έγινε ζορίστηκες? ..ή έχουμε δρόμο ακόμα?" της λέω τέρμα βαθιά και λάγνα..
"ούτε κατά διάνοια Στασινέ..είμαι ερωτευμένη μαζί του..τον αγαπώ..είναι τόσο απίστευτος και καταπληκτικός.."
