Τρίβω μηχανικά το μάγουλο μου..κάνω ένα βήμα προς την Μαρία και σηκώνει για δεύτερη φορά το χέρι να με χτυπήσει. Βλέπω το χέρι της να προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλο μου αλλά ούτε ανοιγοκλείνω τα μάτια μου.
Με χτυπάει με την μπουνιά της στο στήθος..
"Τι σκατά νομίζεις οτι κάνεις? έχεις πόσες μέρες που με ακολουθείς..θέλεις να μου πεις κάτι , αλλά δεν είσαι σίγουρος γι αυτό? και εγώ τι πρέπει να κάνω δηλαδή? να συνεχίζω να σε κοιτάω απο το παράθυρο μου ως το ξημέρωμα, μήπως και αποφασίσεις οτι αξίζει τον κόπο να μου χτυπήσεις την πόρτα? είμαι το παιχνιδάκι σου? είμαι σαν τις γυναικ.."
Δεν την αφήνω να μιλήσει..της κλείνω το στόμα με τα χείλη μου..την φιλάω με πάθος και με βρίζει ..όσο μπορεί στην κατάσταση που είναι..δεν είναι σωστό..αλλά δεν με ελέγχω..τίποτα δεν μπορώ να ελέγξω όταν είμαι πλάι στην γυναίκα που αγαπάω.
Σηκώνει το χέρι της να με χτυπήσει..ξανά. Την κοιτάω μέσα στα μάτια..είναι πληγωμένη..απο εμένα..το νιώθω..
"Χτύπα με Μαρία.." της λέω..ας το κάνει ξανά και ξανά..τίποτα δεν με νοιάζει.
Με χτυπάει με δύναμη.
"Σ'αγαπάω.." της λέω και την βλέπω να θυμώνει περισσότερο. Με χτυπά ξανά.
"Σ' αγαπάω Μαρία τόσο πολύ.."
Με χτυπά ξανά.
"Δεν ξέρεις τι σημαίνει αγάπη..είσαι δειλός.."
Δεν νιώθω δειλός. Πολλά νιώθω αλλά όχι δειλία.
"Σ'αγαπάω Μαρία παντρέψου με σε ικετεύω "
Με κοιτά σαστισμένα.
"Με κοροιδεύεις?"
Της γνέφω αρνητικά.
Με κοιτά σαστισμένα.
Έπειτα γυρνά και κοιτά πίσω το σπίτι . Για κάποιο λόγο είναι αναστατωμένη.
Πάω να την αγγίξω και τραβιέται.
"Δεν θέλω να με παντρευτείς. Ποτέ δεν ήθελα. Σου το ζήτησα γιατί ήξερα πως δεν το θέλεις.."
Τώρα εγώ νιώθω μπερδεμένος.
"Τι δεν καταλαβαίνεις Δημήτρη? Δεν θα παντρευόσουν ποτέ..δεν πιστεύεις στο γάμο..αλλά ήθελα να πεις ναι μόνο για να με κάνεις χαρούμενη..γιατί ..αυτό θα μου έδειχνε πως με βάζεις πάνω απο τις ιδέες και τις πεποιθήσεις σου, πάνω απ'όλα ..με καταλαβαίνεις? εμένα..χωρίς να το θέλεις..να το θέλεις γιατί το θέλω εγώ! Εγώ Δημήτρη..ήθελα .." σκύβει το κεφάλι.
