Κύριος Στασινός
Την αφήνω να μπει πρώτη στο σπίτι μου..την βλέπω να κοιτά ολόγυρα της με ορθάνοιχτα τα ματάκια της και να έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό.
Σαφέστατα έγινε μια πολύ καλή αρχή.
"Κύριε Στασινέ ..είστε πολύ πλούσιος.."
Γιες αι εμ.
Μην το κάνουμε θέμα αλλά δεν το λες και σπιτάκι..σπιταρώνα το λες..οι τσόντες έχουν πολύ καλά λεφτά.
"Τι να τα κάνεις παιδί μου Μαρία τα λεφτά, η υγεία είναι το σημαντικότερο αγαθό στη ζωή.."
Ρε λες τώρα που είδε οτι έχω ατελείωτα φράγκα να εντυπωσιαστεί και να με αφήσει να την πηδήξω? δεν έχω κανένα ηθικό πρόβλημα με αυτό..δεν είμαι εγώ κανένας κομπλεξικός που δεν εκμεταλλεύεται τα λεφτά του..
"Αχ κύριε Στασινέ τόσο πλούσιος και παρ'όλα αυτά τόσο προσγειωμένος.."
μου λέει και δεν λέει να κλείσει το στοματάκι της..ορθάνοιχτο έχει μείνει απο την έκπληξη..αχ θα προσγειωθώ εκεί μέσα Μαράκι..κι έγω τεράστιο μπόινγκ αεροπλάνο..
"Σαν το σπίτι σου..να βάλω ..ε..μια πορτοκαλάδα να πιείς?"
Εντάξει δεν την θέλω μεθυσμένη..θέλω να το θέλει όσο εγώ..δηλαδή αβάσταχτα και απέραντα και ατελείωτα πολύ. Και ανυπέρβλητα.
Την κοιτάζω να περιφέρεται και να κοιτά τους πίνακες στους τοίχους του καθιστικού..τα καρπουζάκια της κουνιούνται ρυθμικά καθώς περπατά..αυτή η εικόνα νιώθω πως θα με σημαδέψει ως άντρας..ποτέ ξανά τα καρπούζια δεν θα έχουν για μένα την ίδια σημασία..μμ..θα γυρίσω μια τσόντα με μανάβη..στην πρώτη σκηνή θα έχει ανοίξει μια μεγάλη τρύπα στο καρπούζι..και..
"Αυτός ο πίνακας..περίεργος..μιλήστε μου για αυτόν"
Με συγκινεί βαθύτατα η καλλιτεχνική της φύση. Είμαστε πολύ της κουλτούρας και οι δυο..
"De Kooning..πρώιμο δείγμα της καλλιτεχνικής του ευφυίας..ανήκει στην γενιά της Νέας Υόρκης..επινόησε τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό μαζί με τον Pollock, την Υαyoi Kusama και τον Rothko.."
Τα λέω ωραία. Το ξέρω.
"Αααααααχ κύριε Στασινέ..πόσα πολλά ξέρετε..."
"Πολλά Μαρία πραγματικά..είμαι βαθύτατα..ε...μορφωμένος.."
Κοίτα που θα ρίξω γκόμενα χάρη στον De Kooning.. ρε τι Μαρία είναι αυτή..με τρελαίνει ΛΕΜΕΕΕΕΕΕ
