Matalino & Bobo At The Same Time

Chapter 13

4 years later...

"Dapat talaga, ang speech ko ay english ngayon. Haha, I just want to used our national language instead of English. Super thank you sa lahat ng nakasama ko this past four years. Well, hindi ko talaga inaasahan na ito ako ngayon, nasa harapan niyo. What I mean is, I'm only expecting na gagraduate lang talaga ako. I just don't expect this. Na ako pala ang mangunguna. Hahaha, sana hindi ito ang ating huli nating pagkikitang lahat. Sorry sa nagawan ko ng mali diyan haha. Salamat sa mga professor na nagtiyaga sa amin. Salamat din pala sa kaibigan ko noong panahong naging tanga ako, haha. Salamat sa lahat guys. We all deserved this. Congratulations my batchmates," pagkahaba habang sabi ko. Pagkatapos bumaba na din ako sa stage. Pinunasan ko din ang luha kong pumatak, sa sobrang saya.

Hindi ko akalaing magiging zuma cum laude ako, which is ako ang nangunguna. Kaya nga ako yung nagspeech eh haha.

Nagpalakpakan ang tao pagkatapos ng speech ko. Marami ring nag-iyakan. Mamimiss ko sila.

Akalain mo yun. Ang galing ko. Hula ko sobrang proud ang family ko sa akin.

Umupo na rin ako sa unahang upuan. Madami ang nagcongrats sa akin.

Grabe, pag-aagawan ako ng mga kumpanya niyan. Hindi pa nga ako nakakagraduate eh may kumukuha na sa akin eh. Okay, mahangin pa rin talaga ako ngayon.

"Congratulations batch 2017-2018."

At nagpalakpakan na ang mga tao, pati na rin kaming mga estudyante. At pagkatapos, "1,2,3 congratulations!!" sabay sabay naming sigaw at initsa na ang itim na toga.

Sobrang saya.

Picture here. Picture there.

Biruin mo yun? Natapos ko ang apat na taon na yun.

At naglakad na ako papunta sa pamilya ko.

Syempre ni-congrats nila ako. Tapos niyakap ko sila. Ang saya saya lang makita na ang lalaki ng ngiti nila sa akin. Nakakaproud.

"Waaaaah! Congrats best! We did it! You did it! Oh wait, let's take a picture," and we take a picture. #bestfriendgoals

"Owemjhiii!" nagulat ako nang bigla siyang mag-react. Nakatingin siya sa likod ko, kaya napatingin ako.

Napangiti na lang ako sa nakita ko. Ang gwapo niya talaga.

Yes, I have my boyfriend na. He is Connor Fundador. Mas matanda siya sa akin ng 3 years. We're 3 years in a relationship. And guess what? It's our anniversary today. Ang galing nga eh haha, double celebration.

"Happy 3rd anniversary, panget." at niyakap ko siya.

"Happy 3rd anniversary," sagot niya. "Congratulations, too. You made it, taba." at naghiwalay na kami.

May dala siyang bulaklak at iniabot niya ito sa akin.

Then, lumuhod siya. Owemjhi. Anong ginagawa niya?

"Hey, taba, I know it's too fast but, will you marry me?" naiiyak ako shit. He's full of suprises.

Napatingin ako sa mama ko at nagulat ako ng ngitian niya ako at nagthumbs-up siya sa akin. So alam niya ito?

Napatingin naman ako kay Camille, my best. Nakangiti rin siya sa akin at nakita kong binuka ng bibig niya ang salitang I love you with maching kindat pa.

So alam na nila ito.

Nagulat din ako ng nagsusumigaw ang mga tao, particularly my batchmates.

"Yes, na iyang Pringles"

"Yes na yannn friend!"

"Yes ka naaa"

"Ayieee, how sweet"

Naiiyak talaga ako. Kung hindi ko inaasahan ang pagiging una ko sa klase, mas hindi ko rin inaasahan na magpopropose siya dito in my graduation, right here and right there. I'm so lucky to have him.

At hindi na nga ako nag-atubili.

"Yes, yes, yes, I will marry you panget. "

Then I hug him.

At narinig ko na ngang nagsigawan na naman ang mga tao sa kilig at tuwa.

---