Stuck (Dutch, Niall Horan fanfic)

Hoofdstuk 14

"Oh-h, ik weet nog een mop,'' zeg ik enthousiast.. Niall rolt zijn ogen maar glimlacht. ''Vertel maar,'' zegt hij, de glimlach nog steeds op zijn gezicht.

''twee vrienden staan onder de douche. zegt de ene: 'waarom heb jij een paraplu opgestoken?' Zegt de ander: 'omdat ik mijn handoek ben vergeten!','' Hij schiet in de lach.

''Dat was echt een hele flauwe mop,'' vertel hij mij hoofdschuddend. Ik glimlach breedt. ''Je lachte erom, dat betekent dat het grappig was,'' zeg ik terwijl ik toekijk hoe hij een slok van zijn drinken neemt.

''Dit smaakt zo goed,'' zeg ik, langzaam kauw op mijn Pizza Hawaii. ''Zei ik toch!'' Niall grinnikt. ''Wist ik veel, ik heb dit nog nooit gehad,'' beargumenteer ik. Niall deed zogenaamd dat hij snakte naar adem. ''Dat is zeer zorgwekkend. Het is goed dat ik je mee uit eten heb genomen,'' Niall grijnst.

~

''Dankjewel voor het eten,'' Ik glimlach en Niall zucht. ''Bethany, het was geen probleem,'' zegt Niall. ''Ik maak me nog steeds zorgen over de rechtzaak,'' ik frons mijn wenkbrauwen. Niall slaat een arm om me heen. ''Ik weet het Bethany,'' zegt Niall terwijl hij over mijn rug wrijft. Om me gerust te stellen. We stappen snel onze suite binnen.

Ik bedenk me dat Niall en ik het twee weken geleden nog niet met elkaar konden vinden. Beter gezegd ik haatte hem. Ik begin een zwakke plek te krijgen voor Niall en eigenlijk wil ik het niet stoppen. Dit gevoel dat ik krijg wanneer ik bij hem in de buurt ben. Ik voel me gelukkig.

''We moeten goed nadenken over wie je advocaat wordt,'' mompelt Niall. ''Ja, klopt,'' zeg ik zacht, omdat ik het een rottig onderwerp vindt. Helaas, moet het besproken worden. We moeten er mee bezig gaan. Anders moet ik voor altijd blijven verstoppen voor mijn ouders.

''Zullen we daar morgen voor gaan kijken?'' vraagt Niall. Ik knik instemmend, ''Ja, is goed.''
Ik voel me ongemakkelijk, alsof iemand ons volgt. We lopen een rondje, gelukkig alweer in de richting van het hotel. Ik draai me om en zie een zwarte schaduw. Ik pak nerveus Nialls hand beet. Hij kijkt me verbaast aan. ''Wat is er?'' vraagt hij. ''Ik... Iemand volgt ons,'' vertel ik hem, mijn zenuwen worden erger. ''Oh, zal ik een van de jongens bellen? Om te vragen of die ons kunnen ophalen?'' vraagt Niall terwijl hij gespannen rondtkijkt. ''Graag,'' zeg ik lichtelijk opgelucht.

We lopen snel verder in de richting van ons hotel. Twintig minuten later zie ik Harry's auto om de hoek verschijnen. Ik zwaai naar hem. Ik haal diep adem, blij dat we veilig zijn. ''Wat is er aan de hand?'' vraagt Harry als Niall en ik instappen. ''We worden gevolgd,'' zegt Niall. Hij kijkt bezorgd naar buiten. Ik zie nog net man in het zwart om de hoek verdwijnen, in de richting van ons hotel.

''Niall, misschien moeten even ergens anders verblijven. Ik vertrouw het niet,'' zeg ik aarzelend. ''Goed, idee,'' stemt Niall in met mijn plan. ''Jullie kunnen wel bij ons verblijven,'' stelt Harry voor. ''Dat zou heel fijn zijn,'' glimlach ik. ''Eh er is alleen 1 probleem, jullie moeten in 1 kamer,'' zegt Harry voorzichtig. Niall kijkt mij direct aan. ''Wil je dat wel?'' vraagt hij zacht. Ik haal mijn schouders op. ''We hebben niet veel keus.''