Bir Mafya Hikayesi

1. Geçmiş

- SUS SUS Diye bağırıyordum...
Uyandığımda odamdaydım. Gene kabus gene annem ben artık unutmak istiyordum. Bebeklik ve çocukluk döneminde yaşadığım şeyler yüzünden 15 yaşıma kadar psikolojik tedavi gördüm ve artik zorlanıyorum...
Size hayatımdan başlayayım. Beni tanımak istemesenizde ben anlatıp kurtaracağım kendimi bu cehennemden.

Ben doğdumda babam truzimciydi ve sürekli yola giderdi. Onu çok uzun bir süre görmezdik sonra 1 tane erkek kardeşim oldu. Babaannemin anlattığına göre ben kardeşim doğduğunda 1 buçuk yaşındaydım ve kardeşimi bana gösterdiklerinde 1 hafta boyunca hiç konuşmamış birşey yememisiim dedem canım dedem sürekli beni gezdirirmis sürekli benimle ilgilenirmiş sonra sonra toparlamışım kendimi. Ailem 2 katlı evde oturuyordu annemler altta dedemler yukarıdaydı. Annem sürekli bizi döverdi. Çok iyi hatırlıyorum kardeşim dışarı çıkmak istedi ve çıkmayalım diye  bizi soyup kemerle dövüp odaya kapatmıştı. Çıplaktı ve ben daha 4 buçuk yaşındaydım. Neymiş dışarı çıkınca üstümüz kirleniyormuş. Biz cocuktuk. Kardeşim biberon kullanırdı ama sırf annem getirmemek için bardakla içirmeye çalışırdı ve içmeyince da döverdi. Aklım yettiğinde anlamıştım herşeyi ben beş buçuk yaşındaydim. Annem gitti. Neden mi anlatıyorum. Ben 4 yaşındayken annem bir adamla konuşuyordu ve benide yanında götürüyordu. Babaannelere hep yalan söylüyordu. ( anne ben eminelere gidiyorum diye) bir gün tekrar gideceğiz adam bizi bekliyor kırmızı kamyoneti var ve kardeşimde gelmek istedi daha 3 yaşındaydı kardeşimin eline ayakkabılarını verdi ve eline cikolata alıp yolladı kardeşimi öylece bırakıp adama gittik. Ne kadar
Utanç verici degilmi. Adamla annem buluşuyorlardı ve gülüşüp egleniyorlardi. Babam sürekli uzakta ve çalışıyordu. Çok ilgisizdi ama bu aldatıp çocuklarını bırakmak olamazdı. Sonucu bu olmamalıydı. Sonra bir gün gece kabuslar görmeye ve ağlamaya başladım. Babaannem anladı ve neler olduğunu sorduğunda.

- babaanne o adam gelip beni alıp götürüyordu dedim
Babaannem
- kim kızım hangi adam dedi
- babaanne annemin konuştuğu adam beni alıp kaçırıyorlardı siyah giyinmişti . Babaannem ne dediğimi anlamamış gibi bende devam ettim
- Babaannem hani şu pazardaki babamın yakın arkadaşı varya o işte o annemle buluşuyor dedim (daha 5 yaşındayım ve herşeyi çok iyi hatırlıyorum) babannem sinirlenmişti ve hiç birşey demedi birgün tekrar o adamla buluşmak için beni almıştı ve babaannemde bizi takip ediyordu adam bizi kırmızı kamyonda beklediginde babaannemde koştu ve annemi indirdi. Kavga etmeye başladılar ve eve geldik. Babamda eve geldi. Akşam evde kıyamet koptu. Babaannem annemi dovdu ben o küçük boyumla onları ayırmaya çalışıyordum. Ama beni ittirdiler.kardesim komşudaydı.
Annem babaannemi döverken dedem geldi annemi dövdü sonra babam geldi ve oda dövdü hiçbirşey yapamadım. Sonra annem küfürler etmeye başladı babam onun bütün eşyalarını topladığı gibi yozgata annesinin evine gönderdi.
Babam tekrar ise gitti ve biz kaldik mahkeme günü geldiğinde mahkemede çocukları kim istiyor diye sorduklarında ikiside istemiyoruz dedi çocuk esirgeme kurumuna gidecektik ama babaannemler bizi almıştı onları canımdan çok seviyorum herşeyden çok tek varlıklarım. Yaşama nedenlerim .
O günden sonra hiçbirşey güzel bitmedi. Babam gelmedi gidiyordu onun fotoğraflarına bakarak ağlıyordum. Onu çok ozluyordum. Babaannem sürekli teselli etmeye çalışıyordu. Krizler geçirmeye başladım. Dedem anasınıfına yazdırdı. Psikolojik destek almaya başladım. Ondan sonra başladı hayat 7 yaşındaydım. Babam dönmüştü. Ama değişik bir şekilde. Erkek gibi büyümüştüm. Babam mafya olmuştu ve bir arkadaşı hep destekciydi. Ama kim olduğunu hiç bir zaman söylemedi. Beni yetiştirdi. Kendime söz vermiştim babaannem ve dedeme kardeşime çok iyi bakacaktım kılına zarar verenlerin hayatlarını kurutacaktım. Ondan sonra hayatım hiç doğru gitmedi. 9 yaşındayken annem bizi istedi babamda gönderdi 3 ay orda kaldik ama o 3 ayda hem dayak yedi kardeşim hem de egzama olmuştu akdeniz anemesine yakalandı. 3 ay sonunda bizim gitmemiz gerektiği zaman babamı arayıp gel çocuklarını al ben getiremem dedi. Babamda ben gelemem dedi. Hayatımın tek anlamı eniştem o geldi ve bizi aldı. Antalya ya döndük. Babam tekrar kayboldu. Ama beni yetiştiriyordu adamlar gönderiyordu. 10 yaşında ilk işime gitmiştim 10 yaşında düşünebiliyor musunuz tam 10 yaşındaydım. Vicdansız acımasız olamamı istiyordu. 10 yaşında bir adamı vurdum gözümü kirpmadan çünkü annem gözümün önüne geldi mahkeme salonu herşey bir flim şeridi gibi gözümün önünden geçti gitti ve ben tetiğe bastım. Adamın tam beynine sıkmıştım. 12 yaşıma geldiğimde çok yakın bir arkadaşım vardı canım için vereceğim dediğim insan o kadar çok çocukla çıktım ki artik sayısını sayamıyordum. Ama hiçbiriyle görüşmüyordum sadece telefondaydı hepsi. Kim ne derse diyebilirdi her zaman bir baba figürü aradım ama yoktu hepsi şerefsizdi.
6 yaşımdan beri en yakın arkadaşım olan Güliz kendine msn adresi açmış ve 1000 i gecik adam vardı ve adres benim adıma ve kendi adına açılıydı. Bu salak babasının bilgisayarında msn adresini açık unutmuş ve bilin bakalım ne oldu. Söylüyorum babasına demiş ki baba bu
Adres Açılayın demiş ve babasına senin niye fotoğrafın var deyince buda baba açılay benim adımı kullanıp başkalarıyla konuşuyordu bize gelmişti ama haberim yoktu yeni öğreniyorum demişti. Eve geldiğimde ev telefonu çalmıştı açtık ve güliz di herşeyi anlattı. Bize gelirmisin dedi ve gittim Murat amca evdeydi ve gittiğimde bana bağırmaya başladı o***spu olacaksan kendin ol kızımı rahat bırak eğer bir daha böyle birşey görürsem çok kötü olur diye bağırıp durmuştu. Sustum ve tek dediğim haklisin Murat amca bir daha olmaz dedim. Ağlayarak çıktım ve tırnaklarını derime geçirdim. Iftiraya ağlamıyordum sırf o canım benim herşeyim için değerli olduğu için babasına ağzımı bile açamamıştım. Sinirden ağlıyordum. Güliz arkamdan koştu ve özür diledi ağlayıp boynuma sarıldı. Bende sarıldım önemli değil dedim. Salak mısınız diyorsunuzdur. Evet çünkü artık kaybetmek koyuyordu. Ta ki 16 yaşında liseye başladık okullarımız ayrıydı ve gülizi
in başı dertteydi. Koştum eski sevgilisi yakın arkadaşımdı ve güliz i çok seviyordu. Yeni sevgilisi kalp hastasıydı ve eski sevgilisi çocuğu dövecekti arkadaşlarını toplamış ve okulun çıkışını bekliyordu ben 3:45 de okuldan çıktım. Babaannemle yaşıyordum o zaman evi aradım ve arkadaşımla ders çalışacağım dedim. Kızdı ama gitmek zorundaydım. Gittim kavga olmadı. Konuştum ve bitmişti herşey herkes gitti saat 9 da eve gittiğimde babaannem bağırdı hangi picin yanındaysan ona git annen gibi sende orospumu kesildin başıma diye bağırıyordu defol sıktır git dedi çıktım. Güliz e gittim ve kapıyı çaldım . Herşeyi anlattım. Gulizin tek dediği babam evde seni alamam. Ne kadar vefalı arkadaş...
Ondan sonra herşey koptu yok oldu ve ben bitmiştim. Eski sevgilimi aradım ve beni gelip aldı onlarda kaldım. Ertesi gün okula gittiğimde babaannem okuldaydı. Rehberlik hocasının yanına gittim ve konuşmaya başladı...

Psikolojik destek almam gerekiyormus.
Ağzımı açıp lan aminakodugum 12 yıldır alıyorum zaten dedim ama kimse anlamıyordu doktorlar bile anlamıyordu....

Lise 2 bitti ve yaz geldi. Mutluydum her ne olursa olsun mutluydum. Eğitimler dövüşler silah atışları sürekli devam ediyordu hiç bitmedi. Ama yozgata gittiğim için ara verdim. Kuzenime aşıktım. Zeynel kalbimin yarısı onundu. Ama o beni kardeşi olarak görüyordu. Sürekli sevgililerinden bahsediyordu. Biz yozgata gittikten 1 ay sonra oda antalyaya gelmiş staj yapıyordu. Truzim okuyordu. O yıl kurban bayramında babaannem vefat etti ve kollarımda ölmüştü. Yıkıldım. Bitmişti ve gitmişti. Ondan sonra çok değiştim herşey o gün kara sulara gömüldü. Bütün geçmiş hükmetti ve karanlığa düştüm artik yaşayan bir ölüydüm dedemle kardeşime bakıyordum. Hayatımdaki tek varlıklar ve zeynel herşeyimdi ama sevmiyordu napalim bitti dedim ve bitmişti. Herşeyden sonra hayatıma sadece mafya olarak devam ettim ve kimse beni tanımıyordu. Korkmaz Boranın kızı oldugumu kimse bilmiyordu. Babam öldür diyordu öldürüyordum. Sadece yaşıyordum ölüden farksızdım. Güliz e ne oldu diyeceksiniz o olaydan sonra hiç konuşmadım oda konuşmadı ve babaannemin vefatında aradı.

- özür dilerim açılay ben çok özür dilerim geç kaldım biliyorum dedi.

- hemde çok geç kaldın güliz dedim ve kapattım artik merhamet yoktu. Vicdanım yoktu......

Hayattayken kuyuya iten insanlar zamanı gelip aradığınızda o kuyudaki insan sizin eceleniz olacak...