Κεφάλαιο 2

1.4K 113 19
                                    

Η ώρες πέρασαν βασανιστικά αργά, όπως καθέ μέρα που έχουμε σχολείο. Φεύγοντας με σταμάτησε ο καινούργιος, νομίζω ο Κρίστιαν.

Κρίστιαν:Χεει, είσαι η Μπέλα?με ρώτησε με πολύ φιλικό υφος είναι καλουλης όχι σαν τον αδερφό του, ο οποίος φαίνεται bad boy

Μπέλα:Ναι εγώ είμαι, εσύ είπαμε Κριστιαν?

Κρίστιαν:Ναι, θες να πάμε στην καφετέρια πιο κάτω να μιλήσουμε? Είσαι το μόνο άτομο που μου φάνηκε "κανονικό".

Μπέλα:Καταλαβαίνω, ναι πάμε.

Κρίστιαν:Να περιμένουμε τον αδερφό μου λίγο? Ααα όχι αυτόν, Χριστέ μου τι σου έχω κάνει και το πληρώνω τώρα??

Μπέλα: Δεν έχω θέμα, είπα με ενα εντελώς ψεύτικο χαμόγελα, αλλά σε αυτον έπρεπε να είναι ευγενική δεν μου είχε κάνει κάτι.

Τον περιμέναμε 10 λεπτά και τον είδαμε να έρχεται με το πάσο του ο Πασάς.. Πήγαμε στην καφετέρια και αρχίσαμε να συζητάμε για την ζωή μας.

Μπέλα: Ερώτηση ρε παιδιά γιατί είστε τόσο...τόσο άσπροι τέλος πάντων?

Τομ: Τι σε νοιάζει?? Είπε με ενα ύφος που ήθελα απλα να τον χτυπήσω.

Μπέλα: Απλά το έχω απορία απο την στιγμή που σας είδα.

Κρίστιαν: Απλά μέναμε πάντα βόρεια στην Σουηδία επειδή εκεί είναι οι συγγενείς και οι φίλοι μας.

Μπέλα: Αλήθεια τώρα? Ρώτησα έκπληκτη

Τομ: Από τις λίγες που θα ακούσεις, αλλά το είπε τόσο σιγά που δεν είμαι σίγουρη

Μπέλα: Τέλος πάντων και θα μείνετε μόνιμα εδώ?

Κρίστιαν: Δεν νομίζω ήρθαμε να ολοκληρώσουμε μια δουλειά που μας ανέθεσαν οι γονείς μας πριν πεθάνουν και μετά θα φύγουμε.

Μπέλα: Λυπάμαι για τους γονείς σας, αλήθεια. Ποσό υπολογίζεται ότι θα μείνετε?

Τομ: Ανάλογα, απάντησε καθώς κοιτούσε το επόμενο "θύμα" η οποία ήταν μια γυναίκα τουλάχιστον 6 χρόνια μεγαλύτερη μας, αλλά μάλλον σαν "γνήσιο αρσενικό" που είναι δεν κοίταξε ηλικία παρά μόνο τα πολλά προσόντα της και εγώ εκνευρίζομαι και δεν ξέρω το λόγο...Ε-Λ-Ε-Ο-Σ ΦΟΥΥΥ

Μπέλα: Α οκκ και τι σας είπαν οι γονείς σας να κάνετε?

Κρίστιαν: Να βοηθήσουμε ένα κορίτσι να προσαρμοστεί σε μια παράξενη κατάσταση της ζωής της και μετά αν θέλει να την πάρουμε μαζί μας πίσω στην Σουηδία.

Μπέλα: Τι καλοί που είναι οι γονείς σας αλλά γιατί να σας το πουν να το κάνετε αυτό το πράγμα, δηλαδή, γιατί σας είπαν να βοηθησετε μια άγνωστη??

Τομ:Γιατί έτσι κάνουμε στην αγέλη μας και δεν είναι εντελώς άγνωστη. Αρχικά ήταν θυμωμένος όμως μετά έδειχνε στεναχωρημένος σαν αυτό το άτομο να έπαιζε ενα σημαντικό ρόλο στην ζωή του

Μπέλα: Εμ οκ και αγέλη?

Κρίστιαν: Εε ο Τομ εννοεί την φυλή μας, είμαστε όλοι μαζί σαν μια αγέλη από...λύκους.

Μπέλα: Εντάξειι, λοιπόν πρέπει να φύγω. Τα λέμε...

Τομ, Κρίστιαν: Τα λέμε

*******

My werewolfWhere stories live. Discover now