My werewolf

Κεφάλαιο 21

Μετά από 2 ώρες νύχτωσε και αποφασίσαμε να σταματήσουμε κοντά σε μια λίμνη που συναντήσαμε.

Ο Τομ ήρθε και με πήρε και πήγαμε λίγο πιο πέρα από τους άλλους.

Μπέλα: Ξέρεις έχω να μάθω πολλά ακόμα, αλλά τώρα θέλω να μάθω τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια από την στιγμή που ήξερες για εμάς.

Τομ: Από ότι κατάλαβες σίγουρα δεν ήμουν και πολύ φρόνιμος απλά ήθελα να σε "ξεχάσω" κάτι που φυσικά δεν ήταν εφικτό, από την στιγμή που ήξερα ότι εσύ είσαι το ταίρι μου.

Μπέλα: Ωραία, πες αυτό το καταλαβαίνω και το δικαιολογώ, όμως γιατί δεν ήρθες ποτέ να με βρεις να μου εξηγήσεις ή απλά να είσαι κοντά μου; Ρώτησα με παράπονο στην φωνή μου.

Τομ: ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΣΑ ΔΕΝ ΜΕ ΆΦΗΝΕ Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΌΣ ΣΟΥ γαμωτο, δεν το έκανα επειδή δεν μου έλειπες, επειδή ήθελα στα αλήθεια να σε ξεχάσω, δεν με άφηνε γιατί έπρεπε να με εκπαιδεύσουν όπως έλεγαν έτσι ώστε να είμαι έτοιμος όταν έρθει η ώρα να πάρω την θέση που μου ανήκει ως Άλφα και να σε προστατέψω σε αυτό το ταξίδι.

Μπέλα: Δεν το ήξερα σόρρυ

Τομ: Εντάξει ξέρω ότι σου είναι δύσκολο να καταλάβεις τα πάντα μόλις μπήκες σε αυτόν τον κόσμο όμως σιγά σιγά θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις τα πάντα.

Μπέλα: Σε αυτό ελπίζω, τέλος πάντων πάμε πίσω στα παιδιά; Λείπουμε πολύ ώρα.

Τομ: Ναι έχεις δίκιο πάμε.

Καθώς γυρνούσαμε σκέφτηκα να τον ρωτήσω αν υπάρχει πιθανότητα να μην πάρω την μορφή λύκου επειδή είναι όλα αυτά μαζί αλλά νομίζω είναι χαζή ερώτηση, οπότε την προσπερνάω.

Πήγαμε πίσω στα παιδιά και ξαπλώσαμε μετά από λίγο όλοι κοιμήθηκαν και εγώ αφού βρήκα έβγαλα το κινητό που το είχα βάλει στην τσάντα και διάβασα wattpad την ιστορία Κρυμμένα ένστικτα αγαπημένη ιστορία δυστυχώς δεν την έχει συνεχίσει η συγγραφέας αλλά νιώθω ότι ταυτίζομαι με την πρωταγωνίστρια και πιστεύω δεν απέχουμε και πολύ.

Πόσο μαρεσει η ανθρώπινη και φυσιολογική με γεμάτη έρωτες ζωή των πρωταγωνιστών αυτού του βιβλίου μακάρι και εγώ να είχα κάτι τέτοιο, βέβαια δεν πρέπει να κάνω παράπονα ζω μια περιπέτεια που πάντα ονειρευόμουν.

Άκουσα κάτι να κινείται στους θάμνους, έτσι έβαλα το κινητό στην τσάντα και γύρισα να ξυπνήσω τον Τομ, ναιππ δίπλα μου κοιμόταν.

Τομ: Ξύπνιος είμαι και αυτό που κουνήθηκε στους θάμνους ήταν λαγός οπότε ηρέμησε και ξάπλωσε να κοιμηθείς αύριο θα κουραστείς λογικά παραπάνω.

Μπέλα: Καλά και αφού ήσουν τόση ώρα ξύπνιος γιατί δεν μου μίλησες??

Τομ: Φαντάστηκα ότι ήθελες λίγο χρόνο διαβάζοντας αυτά που δεν μπορείς να ζήσεις, είπε με θλιμμένο ύφος.

Μπέλα: Κοίτα ίσως να θέλω να ζήσω κάτι τέτοιο, αλλά και αυτό που ζω τώρα είναι μια πρόκληση και μια περιπέτεια που πάντα ονειρευόμουν και επίσης δεν διαμαρτυρήθηκα γι'αυτό.

********

Επιτέλους ανέβασα σορυ για την καθυστέρηση 😔😔